قسمتی ار برکات ظهور حضرت بها،الله

by Taizz Presenter, posted in Taizz, Uncategorized

ایشان برای عوض کردن قوانین قدبم به جدید آمدند ، زمان ظهور  حق در ایران در همین هندوستان پس از مرگ شوهر همسر مرد متوفی را زنده زنده در آتش میسوزاندند ، تا روح او در آن دنیا تنها نباشد ساتی و آیین های آن در هند تا پایان عمر توسط هیچ هندی پیر پیر فراموش نمی شود ، ساتی در میان برخی از جوامع هندو یک مراسم تشییع جنازه شیعیان بود کجا ، زنی که تازه بیوه شده است ، خواه داوطلبانه یا با اجبار ، خواهر شوهر یا مادر شوهر یا بستگان وابسته او باید در یک توده هیزم که برای سوزاندن بدن شوهرش آماده شده است ، قربانی شود و در آتش در کنار شوهر مرده اش بسوزد.  البته این روش در هند مدرن به ندرت دیده و انجام می شود. From ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺍﺧﺘﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ از ﺑﯿﻦ رفتن آلت جنسی میشود  ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﺍﻧ برده برای  استفاده کار در مزارع اخته ﻣﯽﺷدند, این ﺭﻭﺵ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻬﺮﻩﮐﺸﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ مورد استفاده قرار میگرفت و برای ﭘﯿﺸﮕﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﯽ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ترس آنان ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ می شده ﺍﺳﺖ  ﺍﺧﺘﻪ ﺳﺎﺯﯼ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺷﻮﺭﯾﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺑﻠﯿﺎﻥ ﻭ also ﻣﺼﺮﯾﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ, ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎﻥ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎﻥ and ﺭﻭﻣﯿﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎﺋﯿﺎﻥ have also sometimes used this brutal method. Of course, this was also very common in ancient China, where in the Ming Dynasty there were about 70,000 castrated slaves.
 In 1920, however, only 470 were castrated across China. Another bad tradition was samurai sword suicide in and around China Arakiri was a major part of the culture and customs of the samurai, also known as Bushido. Samurai warriors did this to prevent falling into the hands of enemies and to alleviate the shame of defeat.  ﻧﻮﻉ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﺎﺭﺍﮐﯿﺮﯼ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽﺩAD ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺎﻣﻮﺭﺍﯾﯽ ﻋﻤﻞ ﺧﻄﺎﯾﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﺩﺍﺩﻩ and deserved مست.  ﻫﺎﺭﺍﮐﯿﺮﯼ ﻫﺎﺭﺍﮐﯿﺮﯼ, ﻓﺮﺩ ﻫﺎﺭﺍﮐﯿﺮﯼﮐﻨﻨﺪﻩ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺭﺍ ﺷﮑﻢ ﺷﮑﻢ ﻓﺮﻭﻣﯽ ﻓﺮﻭﻣﯽ Bord ﻓﺮﻭ ﻣﯽ برد و ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ میگرداند
 ﻫﺎﺭﺍﮐﯿﺮﯼ ﻗﺮﻥﻫﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﺎﻣﻮﺭﺍﯾﯽﻫﺎ ﻣﺮﺳﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ  ﺷﺮﻑ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﯼ  ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ میگرفت این عمل .  ۷ ۸ 1873, ﻫﺎﺭﺍKiri  به ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ  ﺩﺭ Country ﮊﺍﭘﻦ ﻣﻨﻊ ﺷﺪ, و اگر راهی نبود  در حضور شخصی دیگر هاراکیری را انجام می‌داد و به این طریق به زندگی خود پایان می‌داد.
..یکی دیگر از مجعزات ظهور مبارک ، یا بودای پنجم نیز این مطلب بود در کتاب آسمانی بودا به صراحت نوشته شده :   من اولین بودا نیستم که بر زمین آمد، و نه آخرین خواهم بود. She came to change my old laws, the time of the emergence of the right in Iran in the same India after the death of my husband The deceased man’s wife was burned alive in the fire, so that her soul would not be alone in that world Sati and its rituals in India will not be forgotten by any old Indian for the rest of his life, Sati was a Shiite funeral in some Hindu communities Where, the newly widowed woman, Either voluntarily or by force, sister-in-law or mother-in-law or dependent relatives She must be sacrificed in a pile of firewood prepared to burn her husband’s body And burn in the fire next to her dead husband.  Of course, this method is rarely seen and practiced in modern India. ﺁﻧﺠﺎ ﺍﺧﺘﻪ ﺍﺧﺘﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﺑﯿﻦ ﺑﻪ ﺑﯿﻦ ﺑﯿﻦ ﺑﯿﻦ ﺑﯿﻦ ﺑﻪ ﺑﯿﻦ ﺑﯿﻦ ﺑﯿﻦ ﺑﯿﻦ ﺑﯿﻦ ﺑﯿﻦ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ رده رده ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ رده ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ ﻣﺮﺩﺍﻧ This ﺭﻭﺵ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻬﺮﻩﮐﺸﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ was used and for ﭘﯿﺸﮕﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﻭ آنان ﺍﺯ they were afraid ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻭ ﺳﺎﺯﯼ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺷﻮﺭﯾﺎﻥ ﻭ ﻭ ﻭ also ﻣﺼﺮﯾﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ, ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎﻥ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎﻥ and ﺭﻭﻣﯿﺎﻥ ﺍﺭﻭﭘﺎﺋﯿﺎﻥ ﺍﺭﻭﭘﺎﺋﯿﺎﻥ have al…به وقتش یک بودا دیگر در جهان پدید خواهد آمد، یک مقدس… او همان حقایق ابدی را که من به شما آموخته ام، به شما آشکار خواهد کرد… او یک زندگی مذهبی، کاملا کامل و پاک را اعلام خواهد کرد، مانند من .” 
(بودا، انجیل بودا) ” فراموش نکنیم در ببن بو دائیان   آزادی آنان در همین اختیار داشتن در بستن و یا نبستن پا هایشان بود  بستن پا ، سنتی بود که در حدود هزار سال در چین رواج داشت. این کار که در قرن ۱۰ مرسوم بود حتی تا اوایل قرن ۲۰ نیز ادامه داشت. ﺍﺻﻄﻼﺡ ‏ «ﭘﺎﻫﺎﯼ ﺳﻮﺳﻨﯽ» ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪی ﭼﯿﻦ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻭ ﺳﻤﺒﻞ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻭ ﻃﺒﻘﻪی ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺎﻻ ﺑﻪﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽﺁﻣﺪ. 
ﻓﺮﺍﯾﻨﺪ ﺑﺴﺘﻦ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﯿﻦ ﺳﻨﯿﻦ ۳ ﺗﺎ ۱۱ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽﺷﺪ. ﺍﺑﺘﺪﺍ ﭘﺎﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺎ ﺁﺏ ﺩﺍﻍ ﺷﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﺎﺳﺎﮊ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﺪ، ﺑﻌﺪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺍﻧﮕﺸﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﺼﺖ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺍﺧﻞ ﭘﺎ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ. ﺳﭙﺲ ﭘﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎ ﻧﻮﺍﺭﻫﺎﯼ ﭘﺎﺭﭼﻪای ﻣﺤﮑﻢ ﻣﯽﺑﺴﺘﻨﺪ.
و حالا. چرا ما تبلیغ دینمان را میکنیم حضرت عبدالبهاء فرموده اند : اگر حقیقت است  برای همه است و اگر حقیقت نیست برای هیچکس دیگر هم  نیست و همینطور نیز فرموده اند : همه اجتماعات باید برای تبلیغ امرالله وانتشارپیام الهی وصیقل روح برای دخول در ملکوت بهاء الله باشد. بمن نگاه کنید. همه فکر من طائف حول بیان ملکوت الله است. در دستم چراغی است و در اراضی ودریاها در جستجو هستم تا نفوسی را بیابم که منادی امر گردند. روز وشب به این امر مشغولم. هرگفتگوئی دیگر در اجتماعات بی ثمر واثر است. پیام مبارک را برسانید! قلوب را منجذب کنید! دانه ها را بکارید! امر مبارک را بآنانی که نمیدانند ابلاغ کنید. حال ۶ ماه است که سید اسدالله التماس میکند چند کلمه ای برای همشیره وصبایا بنویسم. اینکار را نکردم زیرا باید تبلیغ کنم. من در همه اجتماعات ، همه کلیساها داخل شدم تا امرمبارک منتشر شود. وقتی که «مهم ترین أعمال» درمقابل دیدگان مااست، باید از«اعمال مهم» بگذریم. اگر اجتماع ویا محفل روحانی به امور دیگری مشغول گردد وقت ببطالت می گذرد. همه گفتگوها همه مشاورات همه صحبت ها ومواضیع باید حول یک مرکز دائر گردد، وآن تبلغ امرالله است.
روزی در لندن شخصی از حضرت عبدالبهاء پرسید ، ” آیا این دنیای آکنده از مشقّت و شقاوت و بدبختی دیگربار روی سعادت را خواهد دید ؟ “حضرت عبدالبهاء فرمودند ، ” تقریباً دو هزار سال   از آن روزی که   حضرت مسیح  این دعا را  به امّت خود  آموخت  می‌گذرد : « ای پدرِ ما  که  در آسمانی ، نام تو مقدّس باد . ملکوت تو بیاید ؛ ارادۀ تو  چنان که  در آسمان است  بر زمین نیز  گسترده  شود . » آیا شما تصوّر می‌کنید  آن حضرت به شما امر فرموده  برای آنچه که  هرگز نخواهد آمد  دعا کنید ؟ این دعا نبّوت  و پیش‌گویی نیز  هست .”آن شخص پرسید ، ” حضرت عبدالبهاء ، ملکوت چه زمان خواهد آمد ؟ ارادۀ الهی چه زمان  آنچنان که  در آسمان هست  بر زمین نیز جاری خواهد شد ؟ “حضرت عبدالبهاء فرمودند ، ” منوط به آن است که شما ،  هر یک از شماها ، با چه میزان شور و حرارت ،  روز و شب ، به خدمت پردازید ..

2 thoughts on “قسمتی ار برکات ظهور حضرت بها،الله”

  1. ۱۰ . ﮔیشا ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﮔﯿﮕﯽ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﮊﺍﭘﻦ ﺑﻪ ﺯﻧﺎﻧﯽ ﺍﻃﻼﻕ ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻗﺺ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ، ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ، ﺣﺎﺿﺮﺟﻮﺍﺑﯽ ﻭ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﺮﻫﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻨﺮﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮊﺍﭘﻨﯽ مانند رقص و موسیقی کلاسیک ﻣﯽشد. امروزه تعداد گیشا‌های واقعی به‌شدت کم شده است و سنت‌های اصیل گیشا‌ها با سیستم مدرن جایگزین شده‌اند. اما در گذشته تعداد زیادی گیشا در ژاپن تربیت می‌شد.
    طبق آماری ارائه شده، گیشا‌ها در سال ۱۹۰۰ در حدود ۲۵ هزار نفر بوده‌اند و در سال ۱۹۳۰ تعداد آن‌ها حتی تا ۸۰ هزار نفر نیز رسیده است. بیشتر این گیشا‌ها در کیوتو، پایتخت قدیمی ژاپن وجود داشته‌اند در حالی که امروزه نزدیک به تنها ۱۰۰ گیشا در این شهر وجود دارند. در گذشته تبدیل شدن به یک گیشا بسیار سخت‌تر از امروزه بوده است و زنان و دختران باید آموزش‌های زیاد و سخت‌گیرانه‌ای را می‌گذراندند. کار‌هایی مانند رقص سنتی، آواز خواندن، موسیقی و موارد دیگر به گیشا‌ها آموزش داده می‌شد. متاسفانه امروزه برخی از گیشا‌ها صنعت فحشا را نیز اشاعه می‌دهند در حالی که در گذشته این‌گونه نبوده است.
    ۹ . دوئل ﻧﺒﺮﺩﯼ ﺭﻭ ﺩﺭ ﺭﻭ ﺑﯿﻦ ﺩﻭ ﺗﻦ بوده ﺍﺳﺖ که در بین قرن‌های ۱۵ تا ۲۰ میلادی اجرا می‌شده و ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻼﻓﯽ ﺗﻮﻫﯿﻦ ﯾﺎ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﺣﯿﺜﯿﺖ ﻭ ﺑﺎﺯﭘﺲ ﮔﯿﺮﯼ ﺁﺑﺮﻭﻣﻨﺪﯼ، ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﻭ ﺑﺎ ﺳﻼﺡ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﺷﺪﻩ، ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽشده است. ﺩﻭﺋﻞ ﺍﺯ ﺭﺳﻢﻫﺎﯼ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮔﺮ ﭼﻪ انوع مختلفی ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺟﻬﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. معمولاً یک نفر شخص بی‌طرف نیز برای دستور شروع دوئل حضور داشته است.

    دوئل‌ها معمولاً برای اعاده حیثیت و توهین به افتخارات طرف مقابل انجام می‌شده‌اند. دوئل‌ها تا قبل از قرن ۱۸ میلادی با سلاح‌هایی مثل شمشیر و حتی شلاق انجام می‌شده‌اند، اما با اختراع سلاح‌های گرم مثل تپانچه، دوئل‌ها رنگی خون‌بارتر به خود گرفتند. پس از وقوع جرم در گذشته، هر یک از دو طرف می‌توانستند برای اثبات بی‌گناهی یا به کرسی نشاندن حرف خود، طرف دیگر را به دوئل دعوت کنند. خوشبختانه امروزه دوئل در بسیاری از کشور‌های دنیا امری غیرقانونی است.
    ۸. اخته کردن

    ﺍﺧﺘﻪﺳﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺯﺍﺩ ﻭ ﻭﻟﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺜﻞ ﺟﺎﻧﺪﺍﺭ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺍﺧﺘﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭ ﺣﯿﻮﺍﻧﺎﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻭ ﻧﮋﺍﺩ ﺑﮑﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺜﻞ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺵ ﻣﯽﺷﻮد. ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺵ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻬﺮﻩﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﺭ ﺣﺮﻣﺴﺮﺍﯼ ﺷﺎﻩ ﯾﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻗﻄﻊ ﻧﺴﻞ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺷﺎﯾﻊ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ.

    از ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺍﺧﺘﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎﺕ ﻣﺮﺩﺍﻧﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺵ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻬﺮﻩﮐﺸﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻭ ﭘﯿﺸﮕﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﯽ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻪﺍﺳﺖ. ﺍﺧﺘﻪ ﺳﺎﺯﯼ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺷﻮﺭﯾﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺑﻠﯿﺎﻥ ﻭ ﻣﺼﺮﯾﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ، ﻭ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎﻥ و ﺭﻭﻣﯿﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎﺋﯿﺎﻥ نیز بعضاً از این روش وحشیانه استفاده می‌کرده‌اند. البته این کار در چین باستان نیز به‌شدت رواج داشته است به طوری که در سلسله‌ی مینگ نزدیک به ۷۰ هزار نفر برده‌ی اخته شده وجود داشته است. البته در سال ۱۹۲۰ میلادی افراد اخته در سراسر چین ۴۷۰ نفر اعلام شد.

     ۷. معشوقه داشتن

    در این عکس دو مرد را مشاهده می‌کنید که معشوقه‌های آن‌ها پشت سر آن‌ها ایستاده‌اند. در این سنت دختران جوان‌تر با شخصی که در جامعه از موقعیت اجتماعی بالاتری برخوردار بوده است وارد رابطه‌ای غیر رسمی می‌شدند. به طور معمول این مرد علاوه بر یک یا چند معشوقه، یک همسر رسمی نیز داشته است و این اتفاق امری پذیرفته شده در جامعه بوده است.

    در این سنت، معشوقه‌ها دارای حقوق محدودی در جامعه بوده‌اند، اما فرزندان آن‌ها، به طور رسمی فرزند مرد شناخته می‌شده‌اند. هرچند که آن‌ها نیز از فرزندان متولد شده از همسر رسمی آن فرد، از جایگاه پایین‌تری برخوردار بوده‌اند. شواهد تاریخی اثبات می‌کند که این معشوقه‌ها داوطلبانه این کار را انجام می‌داده‌اند و هیچ اجباری در این کار نبوده است.
    ۶. هاراکیری یا سپوکو

    هاراکیری بخش عمده‌ای از فرهنگ و آداب و رسوم سامورایی‌ها بوده که به آن «بوشیدو» نیز گفته می‌شده است. جنگجویان سامورایی برای جلوگیری از افتادن در دست دشمنان و کمرنگ‌تر شدن شرم شکست دست به این کار می‌زدند. ﻧﻮﻉ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﺎﺭﺍﮐﯿﺮﯼ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺭﺥ ﻣﯽﺩاد ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﺎﻣﻮﺭﺍﯾﯽ ﻋﻤﻞ ﺧﻄﺎﯾﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ و مستحق ﻣﺮﮒ بود. ﺩﺭ ﻫﺎﺭﺍﮐﯿﺮﯼ، ﻓﺮﺩ ﻫﺎﺭﺍﮐﯿﺮﯼﮐﻨﻨﺪﻩ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﮑﻢ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭﻣﯽبرد ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﭗ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﺩاد.

    ﻫﺎﺭﺍﮐﯿﺮﯼ ﻗﺮﻥﻫﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺳﺎﻣﻮﺭﺍﯾﯽﻫﺎ ﻣﺮﺳﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻔﻆ ﺷﺮﻑ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۸۷۳، ﻫﺎﺭﺍکیری ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻗﻀﺎﯾﯽ ﺩﺭ کشور ﮊﺍﭘﻦ ﻣﻨﻊ ﺷﺪ، ﻭﻟﯽ ﺣﺘﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﻨﻊ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﮔﯿﺮﯼ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ، ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻧﻈﺎﻣﯿﺎﻥ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﮊﺍﭘﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ.

    ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺷﮑﺴﺖﺧﻮﺭﺩﻩی ﮊﺍﭘﻨﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺩﻭﻡ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﮐﺸﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﺒﮏ ﺯﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ این طریق به ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺷﺪﻥ ﮐﺸﻮﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮐﻨﻨﺪ. شخصی که سپوکو را انجام می‌داد ابتدا حمام می‌کرد سپس لباس سفیدی به تن می‌کرد و همچنین غذای مورد علاقه خود را نیز میل می‌کرد. سپس در حضور شخصی دیگر هاراکیری را انجام می‌داد و به این طریق به زندگی خود پایان می‌داد.

     

    ۵. قربانی کردن انسان‌

    قربانی کردن عملی برای کشتن یک انسان و تقدیم جسم و روح وی به پیش‌گاه یک الهه یا قدرت مافوق طبیعی دیگری بود که در گذشته و در فرهنگ‌های باستانی انجام می‌شده است. این عمل در بین فرهنگ‌های مختلف، متفاوت بوده است و برخی مانند «مایاها» و «آزتک‌ها» به دلیل شیوه‌ی اجرای این عمل به منظور کار‌های مذهبی خود، بدنام بوده‌اند. ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎ ﺩﺭ ﻋﻘﯿﺪﻩی ﺁﺯﺗﮏﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﺿﺮﻭﺭﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺍﯾﺰﺩﺍﻥ ﺑﻮﺩه است.

    ﻗﺮﺑﺎﻧﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ پیکی ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﺭﻣﺎﻥﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﻮﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﮕﺎﻩ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﯽﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺳﻨﮕﺪﻟﯽ ﻭ ﺑﺪ ﻃﯿﻨﺘﯽ صورت نمی‌گرفت. ﺍین قوم ﻃﯽ ﻣﻨﺎﺳﮏ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻤﯽ ﺧﺎﺹ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺟﺸﻦﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺰﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﯿﻮﻩی ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﺰﺩﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻭﯼ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ. قربانیان به روشی که قرار بود خدایان یا ارواح را خوشحال کنند، کشته می‌شدند.

    برخی از آن‌ها سر از بدنشان جدا می‌شد و برخی نیز تنها خون بدن آن‌ها کشیده می‌شد. قربانیان معمولا از زن‌ها و کودکان انتخاب می‌شدند و به این روش وحشیانه کشته می‌شدند. امروزه این موضوع توسط اکثر مذهب‌ها محکوم می‌شود و از آن به عنوان رویدادی وحشیانه یاد می‌شود، اما متاسفانه با این وجود نیز در برخی از نقاط دورافتاده جهان هنوز افرادی به این رسومات پایبند هستند.
    ۴. بستن پا

    بستن پا سنتی بود که در حدود هزار سال در چین رواج داشت. این کار که در قرن ۱۰ مرسوم بود تا اوایل قرن ۲۰ نیز ادامه داشت. ﺍﺻﻄﻼﺡ ‏ «ﭘﺎﻫﺎﯼ ﺳﻮﺳﻨﯽ» ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪی ﭼﯿﻦ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻭ ﺳﻤﺒﻞ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻭ ﻃﺒﻘﻪی ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺎﻻ ﺑﻪﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽﺁﻣﺪ. ﻓﺮﺍﯾﻨﺪ ﺑﺴﺘﻦ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﯿﻦ ﺳﻨﯿﻦ ۳ ﺗﺎ ۱۱ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽﺷﺪ. ﺍﺑﺘﺪﺍ ﭘﺎﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺎ ﺁﺏ ﺩﺍﻍ ﺷﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﺎﺳﺎﮊ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﺪ، ﺑﻌﺪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺍﻧﮕﺸﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﺼﺖ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺍﺧﻞ ﭘﺎ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ. ﺳﭙﺲ ﭘﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎ ﻧﻮﺍﺭﻫﺎﯼ ﭘﺎﺭﭼﻪای ﻣﺤﮑﻢ ﻣﯽﺑﺴﺘﻨﺪ
    ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﻮﺟﺐ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺭﺷﺪ ﭘﺎ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ۱۰ ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﻣﯽﺷﺪ. ﺳﭙﺲ ﺍﻧﮕﺸﺖﻫﺎﯼ ﺷﺼﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﺳﺘﺎﯼ ﭘﺎ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﮑﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺎﻧﺪﺍﮊ ﭘﺎﺭﭼﻪای ﺍﺯ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺗﺎ ﻗﻮﺯﮎ ﭘﺎ ﻣﺤﮑﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﺩﻭ ﯾﺎ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻔﺶﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ تنها ۷ ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﻃﻮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺟﺎﯼ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺍﯾﻦ ﮐﻔﺶﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻪ ‏ «ﮐﻔﺶﻫﺎﯼ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮﯼ» ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺍﺑﺮﯾﺸﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻗﻼﺑﺪﻭﺯﯼﻫﺎﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺗﺰﯾﯿﻦ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ.

    ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﺴﺘﻦ، ﭘﺎﻫﺎ ﺑﺸﺪﺕ ﺍﺯ ﻓﺮﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ ﻣﯽﺷﺪ. ﺩﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﻧﯿﺰ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﭘﺎ ﻗﻄﻊ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ، ﺯﯾﺮﺍ ﺑﺎﻧﺪﺍﮊ‌ها ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺧﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﻣﯽﺷﺪ. ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ﺑﺴﺘﻦ ﭘﺎﻫﺎ، ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ ﮐﺮﺩﻥ ﺯﻧﺎﻥ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﻋﺎﺩﯼ ﻭ ﻫﻤﯿﻦﻃﻮﺭ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﺍﺯ ‏ «ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ» ﺯﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩ. خوشبختانه این سنت وحشتناک نیز سال‌ها است که از میان برداشته شده است.
    ۳. ساتی

    ﺭﺳﻢ ﺳﺎﺗﯽ، ﯾﮏ ﺁﯾﯿﻦ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﻫﻨﺪو ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ، ﺯﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﮔﯽ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺧﺘﻢ ﺷﻮﻫﺮﺵ، ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ به آتش می‌کشید. ﺩﺭ ﻫﻨﺪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺭﺳﻢ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻭ ﺩﯾﻨﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﺸﺎنه ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﯼ ﺯﻥ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﺷﺪ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﺎﺗﯽﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ﺍﻣﺎ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺍﺟﺒﺎﺭﻫﺎ، ﺯﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻭﺍ ﻣﯽﺩﺍﺷﺖ. ﺭﺳﻢ ﺳﺎﺗﯽ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺯﻧﺎﻥ ﻋﺎﺩﯼ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﺷﺮﺍﻓﯽ ﺭﺍﯾﺞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﯾﮏ ﻓﺮﯾﻀﻪ ﺩﯾﻨﯽ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽﺷﺪ.

    البته زنانی که از شوهر از دست رفته‌ی خود فرزندی نداشتند بسیار بیشتر از سایر زن‌ها به انجام این کار تن می‌دادند. در بعضی از جوامع زنان بیوه پس از مرگ همسر خود، از جامعه طرد می‌شوند و نمی‌توانند به زندگی عادی برگردند، اما امروزه رسم ساتی تقریباً در تمام کشور‌ها امری غیر اخلاقی و اشتباه تلقی می‌شود و سال‌ها است که دیگر در هیج کجای جهان کسی دست به این عمل نمی‌زند.

     

    ۲. مومیایی کردن خود

    «سوکوشین بوتسو» راهبان یا کاهنان بودایی بودند که به روشی جان خود را می‌گرفتند که جسدشان پس از مرگ به مومیایی تبدیل می‌شده است. این عمل تقریباً به طور انحصاری در شمال کشور ژاپن و در منطقه‌ی «یاماگاتا» انجام می‌شده است. تا کنون نزدیک به ۲۴ مومیایی به این شکل کشف شده است.

    با توجه به داستان‌هایی که در این مورد وجود دارد و تحقیقاتی که دانشمندان بر روی بدن این مومیایی‌ها انجام داده‌اند، مشخص شده است که کاهنان برای انجام چنین کاری، به مدت سه سال از رژیم غذایی خاصی که فقط شامل بعضی از مغز دانه‌ها می‌شده، تغذیه می‌کرده‌اند و در طول این مدت نیز، فعالیت بدنی خاصی داشته‌اند. پس از گذشت این سه سال، آن‌ها سه سال دیگر نیز تنها از ریشه و برگ درختان به همراه نوعی چای وحشی مصرف می‌کرده‌اند.

    این کار باعث از بین رفتن چربی بدن و جلوگیری از هرگونه پوسیدگی جسم، پس از مرگ صورت می‌گرفته است. سپس آن راهب به همراه وسایل مومیایی خود، در یک قبر سنگی قرار می‌گرفت و به مرور زمان جان خود را از دست می‌داد و به این طریق مومیایی می‌شد. ﭘﮋﻭﻫﺶﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺷﻌﻪ ﺍﯾﮑﺲ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ، ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﺑﺪﻥ ﺭﺍﻫﺒﺎﻥ ﺳﻨﮓﻫﺎﯾﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﺭﺍﻫﺒﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﻫﺶ ﺩﺭﺩ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺁﻥ‌ها ﺭﺍ ﺑﻠﻌﯿﺪﻩﺍﻧﺪ.

     

    ۱. دفن آسمانی تبتی‌ها

    ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺵ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺩﺍﻉ ﺑﺎ ﺟﺴﺪ ﺩﺭ ﺳﻮﻣﯿﻦ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﺨﺺ، ﺟﺴﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ ﺭﺍﻫﺐ ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻠﻨﺪی‌هاﯼ ﮐﻮه‌ها ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﮐﺮﮐﺲﻫﺎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ. ﮐﺎﺭ ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺴﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﯼ ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺮﮐﺲﻫﺎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺷﻮﺩ! ﺑﮑﺎﺭﮔﯿﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺍﺳﺖ

    ﺩﺭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺗﺒﺖ ﺯﻣﯿﻦﻫﺎ ﺳﻨﮕﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﮐﻨﺪﻥ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﻗﺒﺮ ﻧﯿﺰ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﮐﻤﺒﻮﺩ ﺳﻮﺧﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ، ﺧﺎﮐﺴﭙﺎﺭﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩﯼﺗﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ. در این سنت گوشت بدن شخص، از استخوان‌ها جدا می‌شده است و با چای و آرد جو و روغن بلوط ترکیب می‌شده است و به کرکس‌ها داده می‌شده است. استخوان‌ها نیز در روز دیگری به پرندگان داده می‌شده‌اند تا پرندگان از آن‌ها نیز تغذیه کنند.

    به این ترتیب دیگر اثری از بدن شخص مرده بر جای نمی‌ماند. این سنت در سال ۱۹۶۰ در چین غیرقانونی اعلام شد و تا سال‌ها بومیان تبت آن را انجام نمی‌دادند، اما در سال ۱۹۸۰ دوباره این مراسم قانونی شد و بومیان تبت امروزه نیز از این روش برای رستگاری روح اجسادشان استفاده می‌کنند.
     لینک کوتاه: asriran.com/002wfM

    https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://www.asriran.com/fa/news/702172/10-%25D8%25B1%25D8%25B3%25D9%2585-%25D9%2588-%25D8%25B3%25D9%2586%25D8%25AA-%25D8%25B9%25D8%25AC%25DB%258C%25D8%25A8-%25D9%2588-%25D8%25BA%25D8%25B1%25DB%258C%25D8%25A8-%25D8%25AF%25D8%25B1-%25D8%25AA%25D8%25A7%25D8%25B1%25DB%258C%25D8%25AE&ved=2ahUKEwi89I6Cy8nsAhXrkOAKHQMNDicQFjAFegQIDRAB&usg=AOvVaw2Ijo_oaX_ok8IgkBjEXDUd

    Like

  2. Pingback: منظور از بنده خدا بودن چیست ؟ – Site Title

Comments are closed.