آیا ویرگول قابل اعتماد است ؟

با آمدن شبکه های اجتماعی مثل تلگرام، واتساپ و اینستاگرام، وبلاگ نویسی کمرنگ شد و تقریبا به فراموشی سپرده شد؛ اما نیاز دوستداران وبلاگ نویس همچنان وجود داشت

 زیرا تعداد کلمات قابل به اشتراک گذاری در این شبکه های اجتماعی بسیار کم است و نمی شود لینک های زیاد یا چندین عکس را در یک نوشته ی طولانی بارگذاری کرد.

با رفع این کمبودها استارت آپ ویرگول راه اندازی شد و در کنار داشتن ویژگی های یک وبلاگ (امکان به اشتراک گذاری نا محدود فیلم، تصویر و صدا)، امکاناتی شبیه شبکه های اجتماعی را نیز ایجاد کرد.

وجود ویرایشگرهای ساده در ویرگول باعث شده که نوشتن در آن آسان باشد و مطابق گزارش سال 98 در ویرگول 13.5 هزار نویسنده در حال فعالیت هستند.

به دلیل اینکه ویرگول طراحی ای مانند شبکه های اجتماعی دارد، یک مطلب پس از انتشار، در قسمت پست های جدید در صفحه ی اصلی ویرگول نمایش داده می شود و خوانندگان بر حسب علاقه یا جذابیت موضوع آن را مشاهده می کنند و با لایک، کامنت و دنبال کردن نویسنده در دسته.ی مخاطبان قرار می گیرند

. همچنین تگ کردن تا پنج کلمه در آخر یک نوشته از دیگر قابلیت های آن است.

برای افراد پس از ثبت نام در ویرگول قسمت پروفایل فعال می شود که قابلیت مدیریت و مشاهده ی آمار نوشته ها یا پست ها ، تعداد بازدید کنندگان، لایک ها، ذخیره ها و یا مشاهده با سایر مرورگرهای نوشته آن شخص را دارد.

از دیگر قابلیت های ویرگول این است که امکان به اشتراک گذاری لینک پست در سایر شبکه های اجتماعی را نیز دارد.

در شرایط شیوع بیماری کرونا و شروع قرنطینه ها استارت آپ پنج ساله.ی ویرگول توانسته است مخاطبان فارسی زبان زیادی را به خود جذب کند.

ويرگول، پلتفرمي بومي كه نوشتن را آسان كرده است

به نقل از وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات1400/6/

(تصویر 

 اطلاع از زمین لرزه ها (زلزله ها) در ایران

 پیش بینی زلزله

 تحلیل تکنیکال سهام و بازار بورس

 محاسبه دیرکرداقساط بانکی

 محاسبه اقساط و سود وام بانکی

 پیش بینی نوسان قیمت دلار، طلا و سکه، …

 رپورتاژ های نشر یافته در این نشریه

نخستین شماره ویرگول به صورت غیررسمی به سردبیری محمد رمضانی در لاهیجان از پاییز ۱۳۹۲ آغاز شد که گستره توزیع آن گیلان و مازندران بود. ویرگول دو شماره به صورت غیررسمی در پاییز و زمستان ۱۳۹۲ منتشر کرد. در سال ۱۳۹۳ توقفی کوتاه داشت و نخستین شماره رسمی آن بر اساس پروانه انتشار با گستره توزیع سراسری در ایران همراه با بهار ۱۳۹۴ شروعی دوباره را آغاز کرد که در مدت زمان کوتاهی با نوعی نگاه جدید در ژورنالیسم مرسوم ایران به یکی از معتبرترین مجلههای ادبی امروز ایران بدل گردید آن گونه که در نخستین سرمقاله رسمی خود میگوید: ویرگول شورشی علیه حکایتی تلخ است و خود راویِ تلخیِ شعر و شاعری و ادبیات ما. جایی که متن نظری و نقد سالهاست که زادهٔ انکشاف تجربهای زنده نیست، از زندگی و تاملات خلاق فرا نمیرویَد، شاید رونویسی رخدادیست که در جای دیگر رویدادهاست. گیریم حالا جهان آنقدر در هم تنیده شده که دیگر آنجا همینجا باشد و دیگر این کپی برابر اصل شده و دیگر قبح دزدیدن و تنآسانی به دیده نمیآید؛ و این حکایت روشنفکری ما هم هست، که عمری تابع منابع ایدئولوژیک دست چندم آنسوی آبهاست و فضیلت هوشمندترین ما این بوده که زودتر از دیگری دستمان به منبع اصلی رسیده و دستبرد زدهایم و به نام خود کردهایم!

مجلهٔ ویرگول در شمارههای ۱ تا ۸ خود مطالب مختلفی در رابطه با شخصیتهایی برجسته ادبیات ایران و جهان همچون، نیما یوشیج، خسرو گلسرخی، آنا آخماتووا، شیون فومنی، حافظ موسوی، اکبر اکسیر، شمس لنگرودی، علی عبدالرضایی، بیژن نجدی، عباس معروفی، علی باباچاهی، تی اس الیوت، ناظم حکمت، گروس عبدالملکیان، آرتور رمبو، پل ورلن، جلال آل احمد، استیگ داگرمن، امیلی دیکنسون، برتولت برشت، محمد آزرم، شهیار قنبری، یغما گلرویی، و … منتشر کردهاست.

گفتگوهای ویرگول مصاحبههایی ست خارج از مرسومات و تعارفات متداول ژورنالیسم از محمد رمضانی با چهرههای شاخص شعرایران که تا شماره هشت ویرگول تعداد آن از پانزده گفتگو بیشتر شدهاست، گفتگو با شاعرانی همچون مهرداد فلاح :گفتگویی بی پرده با مهرداد فلاح ، علی باباچاهی: اگر مگسی در کلکته عطسه کند ، خواب پلنگی در دور افتادهترین نقاط جهان آشفته میشود، گروس عبدالملکیان:شعر در سایهها اتفاق نمیافتد ،حافظ موسوی، محمد آزرم،لیلا صادقی، گراناز موسوی، رزا جمالی، شهیار قنبری، یغما گلرویی، نیلوفر لاری پور

ویژه نامه ای ویرگول]

مجله ویرگول در ویژهنامهها به موضوعات مختلفی نظیر شعر پیشروی زنان ایران پس از انقلاب^[۱]، شعر و زندگی روزمره^[۲]، و ترانه^[۳] پرداختهاست.

1. ↑ محمد رمضانی، سرمقاله، مجله ادبی هنری ویرگول شماره ۶، پاییز و زمستان ۱۳۹۵
2. ↑ ملک الشعرای بهار، پرونده شعر و زندگی روزمره، مجله ادبی هنری ویرگول شماره ۷، پاییز و زمستان ۱۳۹۶
3. ↑ محمد رمضانی، سرمقاله، مجله ادبی هنری ویرگول شماره ۸، بهار و تابستان ۱۳۹۷

منابع[ویرایش]

• مجله ویرگول – شماره ۷-مسعود بهنود- بیبیسی
• مجله ویرگول – شماره ۸-مسعود بهنود- بیبیسی
• گفتگوی محمد رمضانی با لیلا صادقی
• سَرمقاله – ویرگول ۶(پرونده شعر پیشرو زنان بعد از انقلاب)-محمد رمضانی
• شاعران زن پیشرو در شماره نوروزی مجله «ویرگول» – خبرگزاری کتاب ایران-IBNA
• سَرمقاله -ویرگول ۷ (پرونده ای برای شعر و زندگی روزمره)-محمد رمضانی
• سَرمقاله – ویرگول۸(ویژه نامه صد سال ترانه ایران)-محمد رمضانی
• پرونده ترانه نوین ایران در ویرگول- خبرگزاری ایلنا
• خبرگزاری مهر-پرونده ای برای زنان شاعر
• دنیای اقتصاد-پرونده ترانه نوین ایراندر ویرگول

• baran24-7.com
• صبح جادویی
• نامه به یکصد سالگی خودم
• مناظره در فیس بوک در مورد آیین بهائی
• از ختمیّت خاتم مقام این یوم ظاهر ومشهود “(منتخباتی از آثار حضرت بهاءالله ص۴۷)

پرویز قاضی سعید(متولد 1318) از نویسندگان عامه‌پسند ایرانی پیش از انقلاب ۵۷ بود. وی نویسندگی را از سن ۱۷ سالگی آغاز کرد و بیشتر در سبک پلیسی و جنایی می‌نوشت.[۱] و کتاب‌های او به چاپ‌های دورقمی و بالاتر می‌رسیدند. از کتاب‌های معروف‌تر او «یک شاخه گل سرخ برای غمم» است. پرویز قاضی سعید پاورقی‌نویس در روزنامهٔ اطلاعات در زمان پیش از انقلاب ۵۷ بود و در مجله اطلاعات دختران و پسران داستان‌های پلیسی و عاشقانه می‌نوشت. وی به همراه ر. اعتمادی از پیگیرترین پاورقی‌نویسان آن دوره بودند. وی در داستان‌های خود شخصیتی کارآگاهی به نام لاوسون خلق کرد که محبوبیت فراوانی یافت[۲] و کتاب‌های عشقی او مانند «بار دیگر با تو در میان عطر و سکوت» از نظر محتوای عشقی‌اش مسئله‌ساز شد.

آرزوهای بر باد رفته، از انقلاب مشروطیت تا توطئه‌های جهانی علیه ایران

اسرار مرگ خانم آبیلا

افسون یک نگاه

بار دیگر با تو در میان عطر و سکوت

ببوس و بکش

برای زنده ماندن بکش

پشت آن مرداب وحشی

پلنگ (دختر فریب)

تابوت سرخ رس بزرگ

جوانه‌های پائیزی

چشم‌ها…

چهار جانی خطرناک

خانه پنجم شب

خون در دخمه‌های گنج (به همراه اصغر شفیعی نیک)

دامی در جنگل، جاسوسه‌ای در جنگل

در کوچه‌های خالی عشق

در ویتنام همیشه باران نمی‌بارد

دشمن پنجم، مجموعه داستان‌های کوچک

دلم بهانه می‌گیرد

دوزخی‌ها (به همراه اصغر شفیعی نیک)

دیگر بهار نیامد

زمانی برای عشق زمانی برای گریستن (در سال ۱۹۹۳ به فارسی تاجیکی در دوشنبه نیز منتشر شده)

زمانی که باد بوزد

شب‌های پرماجرا

ششلول‌بندها را بکشید

شورش، داستانی پر از هیجان و التهاب

شیطان در غروب

طلای سرخ

عاشق شدن در دو ثانیه

عبور از مرز، مجموعه چند داستان

عشق در بهاران

عنکبوت سیاه

فرار، اثری مهیج و پرحادثه

فردا به آغوشت باز خواهیم گشت

قاتلی با ابروی لنگه به لنگه

قتل سوم

قدرت

قطره‌های خون

قلاب ماهی

قهرمان، در جستجوی قاتل بروس لی!

کارآگاه بین‌المللی و داستانهای عاشقانه

گلی در بند خارها

لاوسون در آشیانه مرگ (به همراه اصغر شفیعی نیک)

لحظات اضطراب

مابعد مرگ، داستانی پرحادثه و مهیج از عملیات کارآگاه مشهور بین‌المللی لاوسون

ویرگول

سال ۸۶، #شهرنوشپارسی‌پور یادداشتی درباره #فروغ نوشت؛ درباره‌ اینکه چرا به فروغ می‌گفتند #فاحشه. در آن یادداشت، پارسی‌پور به درستی اشاره کرد که هتاکان نه فقط در میان مردم عادی جامعه، که اتفاقا بخشی از روشنفکران آن سال‌ها بودند که ظهور زن مطرح شده‌ دوران  داشت خفه‌شان می‌کرد. #جلالآل‌احمد، مریدانی داشت که کسب و کار دائم‌شان، #تمسخر، #توهین و هتاکی به فروغ بود. خود جلال #آل‌احمد هم تا قبل از «#تولدی_دیگر» میانه‌ خوبی با فروغ نداشت. #شعر فروغ به نظرش پایین‌تنه‌ای می‌آمد و آدم حسابش نمی‌کرد. فروغ فرخزاد، پراگرسیو، جسور، متجدد و موفق بود؛ شعر می‌گفت و از #عصیان و #رسوایی و تنش می‌نوشت، به نقش‌های رسمی تن نداده بود، کمی هم بددهن بود، نه تنها ماتیک می‌زد، که عرق هم می‌خورد و این یعنی او همه‌ المان‌های لازم را دارا بود برای آن‌که #کفر #آقایان آخوندها را دربیاورد و دیوانه‌شان کند، یا به قول پارسی‌پور، توهینی به «کیان نرینگی آقایان» باشد. این روزها که تولد فروغ هم هست، یادمان باشد که بیشترین رنج را فروغ بخاطر وجود همین فاحشه‌های مغزی تاریخ معاصر را همین طفلک فروغ فرخزاد کشیده است.

فریدون فرخزاد  را باید از آثارش شناخت

وقتی میخواهید به گنجشکی غذا بدهید فرار میکند؛ چرا که میداند آزادی با ارزشتر از نان‬ ‫است‪.‬‬ ‫‪ ‬یک روزی ملت ما آزاد میشه و این روز زیاد دور نیست؛ انگلیسها هم نمیتونند زیاد‬ ‫خمینیها رو نگه بدارند‪ .‬فرهنگ همیشه غالب میشه بر زور و ستم و قلدری؛ 

فرهنگ ایران‬ ‫هزاران سال غالب شده‪ ،‬بر چنگیز مغول غالب شده‪ ،‬اینها کی هستند که فرهنگ ایران بر‬ ‫اینها غالب نشه؟ ‪ .

ــ..‬بعضیها هنوز نشستن میگن که انشاءاهله آمریکاییها چراغ‬ ‫سبز میدن ماها میریم ایران! آمریکاییها چراغ سبز دادن‪ ،‬ما را بیرون کردن از کشورمون؛ ما‬ ‫هنوز نمیخوایم این واقعیتها رو قبول بکنیم‪ .‬آمریکاییها چراغ سبز دادن که روح الله  خمینی‬ ‫بر جان و مال و ناموس من و شما غالب بشه؛ انگلیسها هم به اونها کمک کردن؛ طراحشون‬ ‫همینها بودن‪ ،‬توی همین لندن‪ .‬ولی فرهنگ‪ ،‬حافظ‪ ،‬سعدی‪ ،‬مولوی یک روزی باعث میشن‬ ‫که خمینی ساقط بشه و فرهنگ بر ایران غالب بشه؛ مثل هزاران بار که این مسئله در تاریخ ما‬ ‫پیش آمده ‪#فروغ فرخزاد #فریدون_فرخزاد #ح .

..‬انتهای ما ایرانه؛ پرچم شیر و خورشیده‪ ،‬فرهنگه‪ ،‬و ملت ایرانه‪.‬‬ ‫‪ ‬برای ما چی مونده؟ ما چه جور میتونیم ایرانو حفظ بکنیم وقتی دستمون بهش نمیرسه؟ وقتی‬ ‫دست وزارت خارجه انگلستان پشت خمینیه؟ من چطور میتونم دست اونها رو از پشت‬ ‫خمینی بردارم؟ فقط با زنده نگاه داشتن سنتهای ملیمون‪.‬‬ ‫‪ ‬کشوری که رئیسش هاشمی رفسنجانیه‪ ،‬ولی شاعرش حافظه! کشوری که دادستان انقالبش‬ ‫موسوی اردبیلیه که با گاو شباهت تام و تمامی داره‪ ،‬شاعرش مولویه! من از کشوری نمیام که‬ ‫رهبر اون کشور امروز باعث افتخار من باشه؛ من خجالت میکشم که بگم ایرانی هستم‪،‬‬ ‫درحالیکه ایرانی بودن باعث افتخار مردم بوده در طول تاریخ‪ .‬چه بر سر ما آمده که مثل

‬ ‫‪‫آلمانهای زمان هیتلر خجالت میکشیم که بگیم رهبر ما آدولف هیتلره؟ ولی تو همین جاها‪،‬‬ ‫تو همین مغازهها‪ ،‬تو همین دکونها‪ ،‬تو همین مجالس‪ ،‬خیلیا هستن که مجیز ]چاپلوسی[ همین‬ ‫آدولف هیتلر رو توی تهران میگن بخاطر خونهشون که پس بگیرن‪ .‬وطن من و شما رفته‪،‬‬ ‫خونه چیه؟ کشور من رفته‪ ،‬من اصالً کسی نیستم دیگه‪ .‬من اگه شما نباشین کجای دنیا آواز‬ ‫بخونم؟ کی به من توجه میکنه؟ پس بدونین که منم خیلی دوستتون دارم‪ .‬نیاز به هیچیتون‬ ‫ندارم؛ من میتونم مثل همه ایرونیا کار بکنم‪ ،‬دوهزار دالر که میگیرم باالخره کرایه خونهمو‬ ‫بدم و پول آب و برق و تلفن؛ ولی خجالت میکشم که در زمان شادی شما روی صحنه بودم

 و‬ ‫در زمان ناکامی کشورم برم توی فاحشهخانههای لسآنجلس هروئین بکشم و به ریش ملت‬ ‫ایران بخندم و فکر کنم که با ویسکیام به سالمتی ملت ایران زندگی میکنم؛ نه‪ ،‬من با قلبم به‬ ‫سالمتی ایران زندگی میکنم و با ذهنم برای وطنم قدم برمیدارم‪ ،‬به همین دلیل فحش میخورم!‬ ‫ولی زنده هستم‪ ،‬شما هم زنده هستین و به ایران برمیگردین

‪ .‬شما بدونین مردم ایران به ایران‬ ‫برمیگردن؛ ولی خاک بر سر اون مردمی بکنن که در طول تمام این سالها نفهمیدن که فرقی‬ ‫است بین جانی و عالِم! حتی دنبال جانی رفتن‪ ،‬نمازخون شدن‪ ،‬ریش گذاشتن‪ ،‬برای اینکه‬ ‫صدتومن پول بگیرن‪ .‬جهان میگذره‪ ،‬با صد تومن و بی صد تومن‪ ،‬برای من ]که[ ده سال دیگه‬ ‫بیشتر زنده نیستم؛ 

ولی خیلی بده برای آدم که فاحشه مغزی باشه‪ ،‬چه بهتر که آدم تنش رو‬ ‫بفروشه‪ ،‬ولی مغزش رو به جانی در جماران نفروشه! ‪ …‬ما به ایران برمیگردیم تا کشورمون رو‬ ‫بسازیم ‪ …‬ایران وطن من و شماست‪ ،‬نه وطن اینها که سرکار هستند!‬ ‫‪ ‬چاره درد من و شما گریه نیست‪ 

،‬مبارزه سیاسی است؛ نه در لسآنجلس‪ ،‬در تهران‪ ،‬در‬ ‫خانیآباد‪ ،‬که مردم دارن میکنن! مردم دارن میمیرن برای اینکه من و شما زنده بمونیم‪ ،‬و ما‬ ‫زنده میمونیم برای اینکه ملت ایران زنده بمونه‪.‬‬

‫‪9‬‫‪‬یکی به من میگفت تو که حقوق سیاست خواندی چطور شو اجرا میکنی؟! گفتم خب درست‬ ‫همونه! اجرا کردن شو هم سیاست میخواد‪ ،‬اصالً زندگی کردن سیاست میخواد‪ .‬حتی من فکر‬ ‫میکنم هوایی که تنفس میکنیم سیاسی است‪ .‬مگه میشه آدم زنده از سیاست جدا باشه؟! یا‬ ‫سیاست از ما جدا باشه؟! ما با سیاست به دنیا میآییم‪ ،‬با سیاست از دنیا میریم‪ ،‬با همون بمبی که مثالً توی هیروشیما میافته و سیصدهزار نفر رو در آنِ واحد از‬ ‫بین میبره‪ ،‬این سیاسته! خیلیهاشون داشتن آواز میخوندن که از دنیا رفتن اون موقع؛‬ ‫بعضیهاشون شو اجرا میکردن! پس باید آدم با سیاست آشنا بشه و بدونه که کی دقیقاً بمب‬ ‫میافته تا با سیاست از زیرش در بره!‬ ‫‪ ‬هنرمند معلم اخالق اجتماعش نیست و وظیفه هم ندارد که تکلیف ملتی را روشن کند؛ ولی‬ ‫هنرمندی که بخاطر مردم باال رفته‪ ،‬از مردم بهره مالی گرفته و با پول مردم اگر چه با کار‬ ‫هنریاش‪ ،‬ولی با دستمزدی که از مردم به دست آورده خوب زندگی کرده‪ ،‬وظیفه دارد که در‬ ‫زمانی که ملتی گرفتار می شود و کشوری در بند است راه بیفتد و حداقل کاری که میتواند‬ ‫بکند این است که حرف بزند‪ .‬وظیفه یک هنرمند گفتن واقعیتهاست‪ .‬بنابراین از همه چیز‬ ‫بریدهام‪ ،‬از پدر‪ ،‬مادر‪ ،‬خواهر‪ ،‬برادر‪ ،‬خانه‪ ،‬سگ و گربه‪ ،‬از همه چیز که داشتهام بریدهام‪ .‬از‬ ‫تمام مادیات‪ ،‬از تمام مسائل روحی‪ ،‬عشقی‪ ،‬قضایی‪ ،‬از هرچیزی که فکر میکنید بریدهام؛ دور‬ ‫دنیا راه افتادهام برای اینکه برای مردم کشورم قدمی بردارم‪ .‬ممکن است که بعضیها به این قدم‬ ‫من ارج نگذارند و آن را نپسندند‪ ،‬آن مساله بعضیهاست‪ .‬وظیفه من است به عنوان انسان زنده‬ ‫ایرانی به دور دنیا بروم و آن قدمها را بردارم‪ .‬بعدها مردم خواهند گفت که آیا درست قدم‬ ‫برداشتهام یا اشتباه کردم‪.‬‬ ‫‪ ‬یک هنرمند اولین تعهدی که دارد نسبت به میکروفونی است که دستش است!‬

‫‪ ‬یک هنرمند پایان و آغازش دست حکومت نیست؛ هنرمند با هنرش و با فرهنگش ملتش را‬ ‫میسازد‪ ،‬دگرگونی بوجود میآورد‪ ،‬اندیشه دارد‪ ،‬بهره میدهد و همیشه زنده است‪ .‬نه یک‬ ‫پادشاه میتواند هنرمند را از بین ببرد‪ ،‬نه یک امام میتواند جان هنرمند را بگیرد‪ .‬هیچ فرقی‬ ‫نمیکند که کی سرکار است؛ هنرمند هست که کشوری را میسازد و به آن فرهنگ میدهد‪.‬‬ ‫‪ ‬وای به حال ملتی که فکر کند خوانندهاش بیسواد هست! خواننده یعنی یک هنرمند؛ او باید‬ ‫مانند یک شاعر یا یک نویسنده آگاهی داشتهباشد‪ ،‬باید سیاسی باشد‪ ،‬باید بداند‪ ،‬باید بتواند‪ ،‬باید‬ ‫با مردم صحبت کند 

و آنها را جلب خودش کند‪.‬‬ 

‫‪ ‬بعد از اینکه در ایران انقالب اسالمی شد

 نخستین باری که در ایران یک گروه تظاهرات کرد‬ ‫زنهای ایرانی بودند‪

 ،‬نه مردها‪

 .‬مردها همه فرار کردند! 

تیمسارها فرار کردند‪ ،‬سروانها هم به‬ ‫دنبالشان فرار کردند‪ ،‬همه فرار کردند و کسی نبود که از ایران دفاع بکند‪

 .‬این زنها بودند که‬ ‫از دم دادگستری تا جلوی تلویزیون علیه روسری تظاهرات گذاشتند‪ .‬پس از آن جنجالهای‬ ‫دانشگاه در زمان بنی صدر رخ داد‪ ،‬ولی ابتدا زنها بودند‪ 

،‬زنهایی که آموخته بودند از پروین‬ ‫اعتصامی‪ ،‬از سیمین دانشور‪ ،‬از فروغ فرخزاد که بایستیم‪ ،‬خم نشویم؛ همچون درختها که‬ ‫ایستاده میمیرند‪.‬‬ ‫‪ ‬ما از تمرین دموکراسی حرف میزنیم ولی هر کدام سعی میکنیم که عقاید خودمان را به مردم‬ ‫تحمیل بکنیم‪ ،‬چون ما خودمان تک تک میتوانیم بزرگترین دیکتاتورهای روی زمین باشیم‪،‬‬ ‫اگر دستمان به صندلی قدرت برسد‪.‬‬ ‫‪ ‬زندگی من گذشت‪ ،‬خوب هم گذشت؛ مهم نیست‪ 

ــــ.‬ولی در این روزگار بد بهتر است که شما‬ ‫درست زندگی کنید؛ و اگر من دردی داشتهباشم آن مسئلهای نیست؛ درد شما باید درمان شود‪.‬‬

#فروغ فرخزاد #فریدون_فرخزاد #Taizzمعرفیکننده 

‫‪‫‪ ‬وظیفه هر زن و مرد ایرانی امروز این است که برای آزادی وطنش مبارزه بکند‪ ،‬بلند شود و‬ ‫نظرش را ابراز بکند ‪ …‬باید که شما مردان و زنان ساده ایرانی که نه ادعایی داشتید و نه دارید‪،‬‬ ‫به خاطر آزادی وطنتون بلند شید و مبارزه بکنید

‪ .‬من تنها نیستم؛ این باال تنها هستم‪ ،‬اون پایین‬ ‫با شما هستم‪.‬‬ ‫‪ ‬درد ما نه این است که جدا از وطن هستیم ‪ …‬درد ما این است که هنوز تصمیم نگرفتیم‬ ‫یکصدا بلند شویم و بگوییم برای ملتمان و برای کشورمان و برای حکومتی که حکومت ما‬ ‫خواهدبود‪ ،‬میخواهیم بجنگیم و مبارزه کنیم‪.‬‬ ‫‪ ‬من میدونم که مردم ایران امروز راضی نیستند‪ ،‬هیچ شکی در این نیست‪ .‬من میدونم که زمان‬ ‫پادشاه سیب زمینی بیشتر بوده تا امروز‪ ،‬گوشت ارزانتر بوده‪ ،‬گوگوش هم آواز میخونده‪ ،‬من‬ ‫هم شو داشتم‪ ،‬کتاب شعر شعرای دست چپی هم همشون چاپ میشده‪ ،‬هم مردم سهراب‬ ‫سپهری رو میشناختند در زمان شاه‪ ،‬هم فروغ فرخزاد‪ ،‬هم احمد شاملو‪ ،‬هم اخوان ثالث‪ ،‬هم به‬ ‫قول بعضیها معلم شهید ما آقای دکتر علی شریعتی! خب مردم اینها رو میخوندن؛ پس آن‬ ‫چنان قدغنبازی هم نبوده ‪ …‬اما امروز دریغ از اندیشه ‪ …‬در زمانی که فکر باعث کشتار میشه‪،‬‬ ‫اندیشه باعث این میشه که یه دختر مجاهد ‪-‬من مجاهد نیستم‪ ،‬ولی یه دختر مجاهد باالخره در‬ ‫وهله اول یه دختر ایرانیه‪ -‬تیربارون میشه‪ ،‬یه بهایی به خاطر اینکه بهاییه تیربارون میشه‪ ،‬یه‬ ‫یهودی به خاطر اینکه یهودیه کشته میشه‪ ،‬عین امام حسین سر یه مسلمون شیعه رو میبُرن‬ ‫چون نمی خواد با این حکومت همکاری کنه‪ ،‬خب اینجا دیگه جای این نیست که من و تو‬ ‫بشینیم و صحبت اینو بکنیم که این گذشته بوده؛ صحبت یه چیز دیگهاس‪ :‬االن چیکار باید‬ ‫بکنیم؟ ‪

 …‬اصالً مسئله اسم یک سیستم نیست‪ ،‬مسئله محتوای یک سیستمه که شما به من چی‬ ‫عرضه میکنید‪ .‬یک پادشاه مثل شاه سلطان حسین صفوی به درد من نمیخوره امروز‪ ،‬ولی‬
‫واقعاً یک نادر میخواستم که بلند میشد‪ ،‬حاال شما میخواید کاوه آهنگر ]بلند شه[؛ اوکی‪،‬‬ ‫فرق نمیکنه‪ ،‬خود شما بلند بشید! یک مرد که اونقدر شهامت داشته باشه که برخیزه‪ ،‬بتونه مردم‬ ‫رو بلند بکنه‪ ،‬این مرد قابل احترام هست

؛ فرقی نمیکنه که کیه و چه رژیمی رو میخواد پیاده‬ ‫کنه و اسم رژیمش چیه ‪ …‬ما یک ملتی هستیم در تبعید؛ نه یک حزب درست سیاسی داریم‪ ،‬نه‬ ‫رهبر درست قدم جلو میگذاره تا ما دنبالش بریم‪ ،‬همه منتظر امام زمان هستیم ‪ .

..‬ما هم یک‬ ‫مرد سیاسی میخوایم که دنبالش بریم‪ .‬من فکر میکنم وقتش رسیده که مردم ایران به این‬ ‫نتیجه برسند‪ :‬اون مرد و زن سیاسی

 خود ماها هستیم! 

یکی از ما باید بلند بشه! یکی بلند خواهد‬ ‫شد‪ ،‬دیر نیست‪.‬‬ ‫‪ ‬اونا ]رؤسای جمهور ایران[ که الحمداهلل یکیشون آبدارچی بوده‪ ،‬یکی دیوانه بوده‪ ،‬یکیشون‬ ‫نمیدونم خمیرگیر بوده‪ ،‬یکیشون بنا بوده‪ ،‬رئیس مجلس نانوا بوده تو نجف‪ ،‬اون یکی هم‬ ‫بماند! با قصاب و عطار و بقال خوب بشید؛ اینها ممکنه فردا رئیس جمهور ایران بشن! اینقدر‬ ‫بد نباشید باهاشون!‬ ‫‪ ‬هرموقع که در ایران پادشاهی بوده که میخواسته 

قدم بسیار کوچکی حتی به نفع منافع ملت‬ ‫ایران برداره‪ ،‬آیتاهللها در سفارت روس و انگلیس مینشستند و پلوی اونها رو میخوردند و‬ ‫بیرون نمیاومدند و ملت رو به خریت و قیام وادار میکردند که علیه پادشاه و اصالحات‬ ‫انقالب کنند‪.‬‬ ‫‪ ‬در کشوری که من نمیگویم بهترین کشور جهان بود؛ من نمیگویم از نظر فرهنگی‪ ،‬از نظر‬ ‫عدالت اجتماعی‪ ،‬از نظر هنر‪ ،‬از نظر سیاست‪ ،‬در صدر تمام کشورهای جهان قرار داشت؛ من‬ ‫میگویم ما در اون کشور‪ ،‬در کشوری که ازش صحبت میکنم‪ ،‬از امنیت و آرامش و آسایش‬ ‫حداقل برخوردار بودیم! مردم کشور ما کار میکردند تا این که بهتر زندگی کنند‪ ،‬زنان و‬
‫مردان ایرانی کوشش میکردند تا با فرهنگی واال آشنا بشوند‪ ،‬مردان و زنان ایرانی تالش‬ ‫میکردند برای این که بچههای اونها در دنیای بهتری زندگی کنن؛ اما طبقهای به اصطالح‬ ‫روشنفکر برخاست و توی خیابون رفت‪ ،‬مردان و زنان ناآگاه رو به دنبال خودش کشوند؛ با‬ ‫این که من امروز معتقدم که هر ملتی در تمام دنیا میتواند برای دگرگونی برای بهتر زیستن‬ ‫بایستد و بجنگد و مبارزه کند؛ ولی نه برای خراب کردن‪ ،‬نه برای قتل و کشتار‪ ،‬نه برای‬ ‫ویرانی! طبق های که در ایران برخاست و مدعی شد که از زور و رنج و ستم به عذاب آمده و‬ ‫طالب آزادی و آزادهخواهی است‪ ،‬طبقهای است که ملت ‪ 6‬هزار ساله ایرانی را به بند کشیده‪.‬‬ ‫

زن‪ ،‬مرد و بچه ‪ ۸-۹‬ساله ایرانی رو اعدام می کنند و این طبقه به اصطالح روشنفکر ما بوده که‬ ‫این کارو کرده‪.‬‬ ‫‪ ‬ما حق نداریم به عنوان اینکه یک پاسپان مثالً روزی توی گوش ما زده‪ ،‬بریم و قبر فردوسی رو‬ ‫ال من رو یکی دو بار از رادیو و تلویزیون ملی‬ ‫خراب بکنیم! ما حق نداریم به خاطر اینکه مث ً‬ ‫ایران بیرون کردن‪ ،‬یه بمب بردارم برم ایران رو منفجر بکنم ‪ ..

.‬ما اون جوری رفتار کردیم که‬ ‫وطنمون رو از بین بردیم‪ ،‬پرچممون از بین رفت‪ ،‬ملیتمون از بین رفت‪ ،‬زبانمون از بین رفت‪،‬‬ ‫فرهنگمون از بین رفت‪ ،‬ناموسمون جانمون مالمون از بین رفت‪ ،‬و بعد آمدیم همه میگیم که‬ ‫ما نمیدونستیم که اینجوری میشه‪ ،‬ما غلط کردیم ‪ …‬اگر من واقعاً بیام بگم من نمیدونستم‪،‬‬ ‫حق دارم؛ من هنرمند بودم‪ ،‬به هیچ کسی هم نمیگفتم من سیاسی هستم ‪ …‬ولی آقای دکتر‬ ‫‪14‬‬

‫سنجابی یا آقای بازرگان یا آقای فروهر میتونن امروز واقعاً شرافتاً خیلی صادق بیان به من‬ ‫بگن ما نمیدونستیم که اینجوری میشه؟! اگر نمیدونستند‪ ،‬چرا هر سوالی که از اونها میشد‬ ‫‪ …‬چرا برای هر پاسخ اول از امام اجازه میگرفتند؟! اونها باید میدونستند که چه بر سر ملت‬ ‫ایران میخوان بیارن؛ برای اینکه من که نرفتم خمینی رو به ایران بیارم‪ ،‬سنجابیها رفتند و او‬ ‫رو آوردند‪ ،‬مدنیها رفتند و خمینی رو آوردند‪.‬‬ ‫‪ ‬کتاب تاریخ رو بخونید؛ هیچ بخشیاش مثل بخش سابقش نیست‪ .‬شخصی به نام آدولف هیتلر‬ ‫آمد در آلمان‪ ،‬گفت من یک کشور هزار ساله میخوام بسازم‪ ،‬و بعد از دوازده سال سرنگون‬ ‫شد! ‪ 50‬میلیون مردم دنیا رو کشت‪ 7 ،‬میلیون آلمانی رو کشت‪ 21 ،‬میلیون روسی رو کشت‪،‬‬ ‫میلیونها یهودی رو کشت ‪ …‬ولی با وجود تموم طرفداریهای ملت آلمان از آدولف هیتلر ‪-‬‬ ‫که امروز میگن ما نبودیم؛ مثل ایرانیا که امروز همه میگن ما نبودیم‪ ،‬پس کی بود من‬ ‫نمیدونم‪] -‬که[ همه میگفتن زنده باد هیتلر‪ ،‬با این وجود‪ ،‬بعد از ‪ 12‬سال آلمان شکست خورد‬ ‫]و[ حکومت فاشیستی هیتلر سقوط کرد‪ .‬غیر از او فرانکو بوده‪ ،‬غیر از او در ایتالیا موسولینی‬ ‫بوده‪ ،‬غیر از او پرون بوده‪ ،‬غیر از او استالین بوده؛ تمام این دیکتاتورها میآن و میرن و‬ ‫]فقط[ یک اسمی از خودشون در تاریخ‪ ،‬به خوب یا بد‪ ،‬به جا میگذارن‪.‬‬ ‫‪ ‬به یک کسی گفتم که شما چرا دنبال این آدم ]خمینی[ رفتید؟ گفت «کتابهاش در ایران‬ ‫قدغن بود؛ ما نتونستیم بخونیم و بفهمیم او واقعاً چه میگوید»! گفتم اگر کتاب او قدغن بود‪،‬‬ ‫کتاب آقایانی نظیر او آزاد بود‪ .‬اختالف در این نبود که شما چه گونه میل به پرواز دارید و چه‬ ‫‪15‬‬

‫گونه آزادمنش و آزاده هستید‪ ،‬چون از این کلمات در این کتب اصالً وجود نداره! اختالف سر‬ ‫این بود که شما با پای چپ به خالء ]مستراح[ برید یا با پای راست برید؟! مردی را آوردند بر‬ ‫کشوری ‪ 6000‬ساله حاکم کردند که مینویسد‪« :‬اگر به خالء رفتید‪ ،‬دستتون رو جلوتون‬ ‫بگیرید و بسم اهلل الرحمن الرحیم بگید که شیطان بر عورت شما نگاه نکند»! اینه فرهنگ‬ ‫پروین اعتصامی؟! اینه فرهنگ فروغ فرخزاد؟! اینه فرهنگ ملکالشعرای بهار؟! اینه حافظ و‬ ‫مولوی و سعدی؟! اینه؟! بهتره که تمام دنیا عورت شما رو ببینند‪ ،‬ولی آزاده باشید و آزاد‬ ‫باشید‪.‬‬ ‫‪ ‬یک خانومی میگن که‪« :‬فرخزاد سینهاش رو باز میذاره با این پشمهای سینه؛ همین کارها شد‬ ‫که در ایران انقالب شد و ما به این روزگار افتادیم»! من فکر میکردم که پشم ریش دیگران‬ ‫باعث انقالب شده؛ نمیدونستم که پشم سینه بنده باعث انقالب شده و این خانوم به تبعید اومدن‬ ‫به خاطر پشم سینه بنده! حاال من سینهام رو میتراشم‪ ،‬شاید خدا بخواد این خانوم برگردن و‬ ‫تشریف ببرن به تهران‪.‬‬ ‫‪ ‬من خیلی از خوانندهها را روی صحنه آوردهام‪ .‬امروز از اینکه با آنها روی صحنه رفتهام‪ ،‬گاهی‬ ‫اوقات بسیار متاسفم‪ .‬از این ‪ ۹0‬تا خواننده‪ ۸5 ،‬تای آنها کار دست من هستند‪ ،‬ولی سالم‬ ‫علیک هم با من نمیکنند! میترسند مثالً اگر کنار من بایستند و سرود سیاسی بخوانند‪،‬‬ ‫کاسبیشان خراب شود!‬

‫سخنان عقیدتی‬ ‫‪ ‬میگویند آدمهای خوب به بهشت میروند؛ اما من میگویم آدمهای خوب هرکجا که‬ ‫باشند‪ ،‬آنجا بهشت است‪.‬‬

‫‪16‬‬

‫‪ ‬متاسفم که توی فرهنگی بزرگ شدم که مردمش تصور میکنند با اندوه به خدا‬ ‫نزدیکترند!‬ ‫‪ ‬مهمتر از این که کسی به اعتقاداتمان توهین نکند‪ ،‬این است که اعتقاداتمان به ما توهین‬ ‫نکند!‬ ‫‪ ‬بزرگترین معجزه قرآن این است که میلیونها مسلمان در سراسر جهان نه این کتاب را‬ ‫خواندهاند و نه درک کردهاند‪ ،‬ولی به درستی آن یقین دارند!‬ ‫‪ ‬با شناختی که بنده از این آخوندها پیدا کردم‪ ،‬بهشت اگر واقعا وجود داشت‪ ،‬هیچ آخوندی‬ ‫امکان نداشت لو بدهد چنین جایی وجود دارد‪ ،‬چه برسد بخواهد ملت را به زور ببرد!‬ ‫‪ ‬دمای بهشت باید حدود ‪ ۸0‬درجه سانتیگراد باشه تا عسلها در جویها روان باشن؛ گولتون‬ ‫زدن‪ ،‬میخوان ببرنتون جهنم!‬ ‫‪ ‬مشکل از اونجا شروع شد که لکه روی پیشونی ارجحیت پیدا کرد به محتوی توی پیشونی!‬ ‫‪ ‬از همون اول اگه به جای «علم بهتر است یا ثروت» ازمون میپرسیدن «دین بهتر است یا‬ ‫عقل»‪ ،‬االن وضعمون این نبود‪.‬‬ ‫‪ ‬مادرم میگفت‪« :‬شنیدم پسر همسایه خیلی مومن است؛ نمازش ترک نمیشود‪ ،‬زیارت‬ ‫عاشورا میخواند‪ ،‬روزه میگیرد‪ ،‬مسجد میرود؛ خیلی پسر باخدایی است»‪ .‬لحظهای دلم‬ ‫گرفت‪ .‬در دلم فریاد زدم‪ :‬باور کنید منم ایمان دارم؛ دستهای پینهبسته پدرم را دستهای‬ ‫خدا میبینم؛ زیارت عاشورا نمیخوانم‪ ،‬ولی گریه یتیمی در دلم عاشورا به پا میکند؛ به‬ ‫صندوق صدقه پول نمیاندازم‪ ،‬ولی هر روز از آن دخترک فالفروش فالی را میخرم که‬ ‫هیچگاه نمیخوانم؛ مسجد من خانه مادربزرگ پیر و تنهایی است که با دیدن من کلی دلش‬ ‫شاد میشود؛ برای من تولد هر نوزادی تولد خداست‪ .‬مادرم! خدای من و خدای همسایه‬

‫‪17‬‬

‫یکی است؛ فقط من جور دیگری او را میشناسم و به او ایمان دارم‪ .‬خدای من دوست‬ ‫انسانهاست‪ ،‬نه پادشاه آنها‪.‬‬ ‫‪ ‬در مقابل مذهب‪ ،‬ملیت رو قرار میدیم؛ در مقابل اهلل اکبر‪ ،‬زنده باد ایران رو میذاریم؛ در‬ ‫مقابل عاشورا وتاسوعا‪ ،‬عید نوروز رو میذاریم‪ ،‬چارشنبهسوری رو میذاریم‪ .‬این دیگه‬ ‫طبیعت بشره که اینجوری مقاومت ملی بکنه‪.‬‬ ‫‪] ‬در نقد رساله خمینی‪ [:‬آب کُر آبی است سه وجب در سه وجب در سه وجب ‪ …‬بر‬ ‫مسلمان واجب است یک وجب از آن آب ببوید‪ ،‬اگر بوی ادرار نداد‪ ،‬یک قلپ از آن آب‬ ‫میل بفرماید ‪-‬حاال مثل اینکه ما یه عمر شاش خوردیم میدونیم مزه ادرار چه جوریه‪ -‬اگر‬ ‫مزه ادرار نداد‪ ،‬بعد اون آب‪ ،‬آب کره‪ ،‬من میتونم برم باهاش نماز بخونم‪ .‬من چه میدونم‬ ‫مزه ادرار چه جوریه؟ میخوام بگم شما که امام هستید بخورید‪ ،‬به ما بگید مزه ادرار میده‬ ‫یا نه! چرا من باید شاش بخورم که مسلمان باشم؟! بنده بو کردم مثالً بوی کریستین دیاُل‬ ‫داد؛ خوردم‪ ،‬مزه شاش داد؛ خب چه کار بکنم؟! شاش بخورم که مسلمان باشم؟! چرا؟! آخه‬ ‫این چه دینیه که همهاش با پایین تنه و معده کار داره؟! همهاش شاش و نمیدونم سوراخ‬ ‫فالن و سوراخ فالن! یک کلمه از مغز توش نیست‪. …‬‬

‫سخنان اجتماعی ‪ -‬فرهنگی‬ ‫‪ ‬شانههایت ساعتی چند؟ بگو؛ میخرمش! گاه خرج گریههایم سخت باال میرود‪.‬‬ ‫‪ ‬نه مرگ آنقدر تلخ است نه زندگی آنقدر شیرین‪ ،‬که انسان شرفش را برای این دو بدهد‪.‬‬ ‫‪ ‬کودک که بودم گفتند کودک است‪ ،‬نمیفهمد؛ جوان که بودم گفتند جوان است‪،‬‬ ‫نمیفهمد؛ پیر که شدم میگویند پیر است‪ ،‬حالیاش نیست‪ ،‬نمیفهمد؛ بعد مرگم همه‬ ‫میگویند خدا رحمت کند‪ ،‬آدم فهمیدهای بود!‬ ‫‪18‬‬

‫‪ ‬انصاف نیست یک بار به دنیا آمدن و این همه مُردن‪.‬‬ ‫‪ ‬کل عمرمان دپرس هستیم‪ ،‬ولی توی اعالمیهمان میزنند شادروان!‬ ‫‪‬‬

‫کاش دلقک شدهبودم‪ ،‬نه شاعر! در کشور من‪ ،‬ارزش انسان به نقاب است‪ .‬اینجا پر است از‬ ‫دستهایی که خسته نمیشوند از نگه داشتن نقاب‪.‬‬

‫]این جمله به فروغ فرخزاد هم منسوب شدهاست‪[.‬‬

‫‪ ‬منصفانهتر بود هرکس فقط تاوان نفهمی خودش را میداد‪.‬‬ ‫‪ ‬مردم کشور من با نفرت به صحنه بوسیدن دو عاشق نگاه میکنند‪ ،‬اما با اشتیاق برای صحنه‬ ‫اعدام جمع میشوند! با چنین مردمی‪ ،‬زندگی دردناک است‪.‬‬ ‫‪ ‬درد ما مردمی است که قبل از نگاه کردن به خود میخواهند کشورشان را تغییر دهند؛‬ ‫مردمی که همه مینالند‪ ،‬ولی خودشان را نمیبینند‪ .‬درد ما مردم است‪ ،‬آدمهاست‪ ،‬همین‬ ‫خودمانها!‬ ‫‪ ‬مردم کشور من دیگر گرسنه نیستند؛ آنها روزی چند وعده گول میخورند!‬ ‫‪ ‬جامعه ما قهرمان زنده قبول نمیکند‪ .‬باید مُرد تا قهرمان شد!‬ ‫‪ ‬سرزمین من سرزمین گل و بلبل است؛ گلهای پژمرده و بلبلهای خاموش‪. …‬‬ ‫‪ ‬یک کاغذ سفید را هر چقدر هم که سفید و تمیز باشد‪ ،‬کسی قاب نمیگیرد! برای‬ ‫ماندگاری‪ ،‬باید حرفی برای گفتن داشت‪.‬‬ ‫‪ ‬چه کردیم با فروغ و فروغها؟ تازه با نویسندگان مَردمون چه کار کردیم؟ با حافظ چه کار‬ ‫کردیم؟ با مولوی چه کار کردیم؟ مولوی رو اونقدر اذیت کردند‪ ،‬اونقدر رنجش دادند که‬ ‫مینویسه ‪ِ -‬کی؟ صدها سال پیش ‪” -‬دی شیخ با چراغ همیگشت گرد شهر‪ /‬کز دیو و دَد‬ ‫ملولم و انسانم آرزوست”! با چراغ میگشته دنبال انسان! همه رو دیو و دد میدیده توی‬ ‫ایران! اون زمان هم پس مثل االن بوده‪ ،‬فرقی هم نمیکرده‪ ،‬ما همیشه در پی آزار دادن‬

‫‪19‬‬

‫یک کسی بودیم‪ ،‬اصالً فرهنگ ما اینجوریه! ما باید اذیت بکنیم‪ ،‬ما هر چیزی که داریم‬ ‫ارزشی نداره‪ .‬برامون اگه بخوایم از فرهنگ اسالمی بگیم‪ ،‬امام حسین رو چون شهید شده‬ ‫دوست داریم؛ اون امام حسن هست که بهش عالقهای نداریم‪ ،‬توی تاریخ ایران بعد از اسالم‬ ‫می بینیم! ما کی از امام حسن یاد کردیم؟ اون رو زنش بهش سم داده کشته‪ ،‬ولی همه‬ ‫عاشق امام حسینن چون اونو یزید سرش رو بریده‪ ،‬ما همیشه به دنبال مردههاییم که بگیم‬ ‫خدا بیامرزتشون و اونها چقدر بزرگ بودن‪ ،‬همین‪.‬‬ ‫‪ ‬تمام سعی و کوششم بر این است که در طول این راه پر از درد و رنج و غم و مشقت‪،‬‬ ‫چیزی به بار فرهنگی مردم بیافزایم‪ .‬برای آن که بیافزایم باید از خود بکاهم‪ ،‬شاخهها و‬ ‫برگهای زاید را ببُرم‪ ،‬خواستههای طبیعی را نادیده بگیرم و به جای سیری شکم و یا سیری‬ ‫بدنم‪ ،‬گرسنگی را بیاموزم‪ .‬نمیخواهم عکسم روی جلد مجلهها باشد‪ ،‬میخواهم کالمم در‬ ‫ذهن مردم باقی بماند! و بدین ترتبی قدم برمیدارم تا شاید روی راه اثری باقی بگذارم ‪…‬‬ ‫شاید کتاب من ]در نهایت جمله آغاز است عشق؛ تالیف فریدون فرخزاد[ نسیم معطری‬ ‫باشد به مشامهای خسته از خیانت و جنایت‪ .‬باشد که این روزگار ننگین به سر آید؛ به‬ ‫کشورم بازگردم و در سایه زبان زیبای فارسی و در کنار انسانهایی که در این روزگار‬ ‫بیکسی‪ ،‬کس وکار یکدیگر بودهاند‪ ،‬برای ساختن ایران قدم بردارم ‪ …‬باشد که روزگار‬ ‫ظلم به سر آید و آفتاب برآید و حقیقت در چهره مردم بدرخشد و عشق آن سپیدهدمی‬ ‫گردد که به سوی آن گام برمیداریم‪ .‬من با عشق به دنیا آمدهام‪ ،‬با عشق زندگی کردهام‪ ،‬و‬ ‫با عشق هم از دنیا میروم تا آن چیزی که از من باقی میماند‪ ،‬فقط عشق باشد‪.‬‬ ‫‪ ‬از ایران میخونم‪ ،‬از ایران صحبت میکنم‪ ،‬برای ایران قدم برمیدارم‪ ،‬با یاد ایران میخوابم‬ ‫و با یاد ایران بیدار میشم‪ .‬اینا رو واقع ًا صمیمانه بهتون میگم؛ برای اینکه هیچ نیازی ندارم‬

‫‪20‬‬

‫که دروغ بگم‪ .‬دروغ زندگی ما رو تباه کرد؛ ما امروز به هم باید راست بگیم‪ .‬من راست‬ ‫میگم؛ من غیر از ایران و غیر از اینکه یک روزی حداقل در اون مملکت بمیرم‪ ،‬هیچ‬ ‫چیزی برای من مهمتر نیست‪.‬‬ ‫‪] ‬نامهای به یک فاحشه‪ [:‬اندیشیدن به تو رسم‪ ،‬و گفتن از تو ننگ است؛ اما میخواهم برایت‬ ‫بنویسم‪ .‬شنیدهام تن میفروشی برای لقمه نان‪ .‬چه گناه کبیرهای! میدانم که میدانی همه تو‬ ‫را پلید میدانند؛ من هم مانند همه ام‪ .‬راستی روسپی! از خودت پرسیدی چرا اگر در سرزمین‬ ‫من و تو‪ ،‬زنی زنانگیاش را بفروشد که نان در بیارد رگ غیرت اربابان بیرون میزند؛ اما‬ ‫اگر همان زن کلیهاش را بفروشد تا نانی بخرد و یا شوهر زندانیاش آزاد شود این ایثار‬ ‫است؟ مگر هردو از یک تن نیست؟ مگر هر دو جسم فروشی نیست؟ تن در برابر نان‬ ‫ننگ است‪ .‬بفروش! تنت را حراج کن‪ .‬من در دیارم کسانی را دیدم که دین خدا را چوب‬ ‫میزنند به قیمت دنیایشان؛ شرفت را شکر که اگر میفروشی از تن میفروشی‪ ،‬نه از دین‪.‬‬ ‫شنیدهام روزه میگیری‪ ،‬غسل میکنی‪ ،‬نماز میخوانی‪ ،‬چهارشنبهها نذر حرم امامزاده صالح‬ ‫داری‪ ،‬رمضان بعد از افطار تن فروشی میکنی‪ ،‬محرم تعطیلی‪ .‬من از آن میترسم که روزی‬ ‫با ظاهری عالمانه‪ ،‬جمعه بازار دین خدا را به راه کنم‪ ،‬زهد را بساط کنم‪ ،‬غسل هم نکنم‪،‬‬ ‫چهارشنبه هم به حرم امامزاده صالح نروم‪ ،‬پیش از افطار و پس از افطار مشغول باشم‪ ،‬محرم‬ ‫هم تعطیل نکنم! فاحشه؛ دعایم کن‪.‬‬ ‫‪ ‬عجب رسمی است؛ جماعت فاحشهپسند مینالند از کمبود دختر پاک!‬ ‫‪ ‬من از مملکتی میآیم که آغاسی از حافظ در آن مملکت معروفتر بوده‪ ،‬گوگوش هزاران‬ ‫بار از خانم فروغ فرخزاد معروفتر بودهاست‪ .‬آن زمان چه کسی به فکر فروغ فرخزاد‬ ‫و پروین اعتصامی بوده؟! حاالست که مردم از بیچارگی به کتاب پناه بردهاند‪ ،‬چون دیگر‬

‫‪21‬‬

‫هیچ چیز در آن مملکت نیست‪ .‬حاال کتاب فروغ شده چاپ ‪ ،46‬ولی در زمان زندگیاش به‬ ‫چاپ سوم هم نمیرسید! آن زمان همین شعرها بود‪ ،‬همین فروغ بود‪ ،‬همین زبان پارسی بود‬ ‫و همین مردم بودند‪.‬‬ ‫‪ ‬ما ایرانیا متاسفانه آدمهای عجولی هستیم‪ ،‬و قاضیهای بسیار بدی هستیم‪ .‬ما همیشه درمورد‬ ‫خودمون خیلی خوب قضاوت میکنیم‪ ،‬خودمون رو بهترین دنیا میدونیم؛ ولی هر چیز‬ ‫دیگهای رو میبینیم که از خودمون بهتره‪ ،‬بد قضاوت میکنیم و او رو نفی میکنیم که مبادا‬ ‫جای خودمون تنگ بشه‪.‬‬ ‫‪ ‬من آرزو می کنم که یک روزی بمیرم برای یک مسئله مهم؛ برای فرهنگ‪ ،‬برای هنر‪ ،‬برای‬ ‫سیاست واال‪ ،‬برای آزادیخواهی ‪ …‬آدم باید روزی از دنیا بره که باید بره‪ ،‬و تا روزی که‬ ‫میتونه زنده باشه و مثمر ثمر باشه‪ ،‬باید ثمر و بهره بده‪ .‬من میتونستم بهره بدم؛ بنابراین از‬ ‫ایران اومدم بیرون‪ ،‬از راه کوهستان اومدم به ترکیه‪ ،‬کاری که در عمرم فکر نمیکردم‬ ‫بکنم!‬ ‫‪ ‬خنداندن یکی از بزرگ ترین هنرهای دنیاست‪ .‬مردم خیلی راحت میتوانند یکدیگر را‬ ‫گریه بیندازند‪ .‬کافیست یکی بیاید کمی آه و ناله کند‪ ،‬دل مردم ایران هم که خیلی ضعیف‬ ‫و رحمدوست است‪ ،‬بالفاصله اشک جاری میشود! ولی آن کسی که بدون چشمداشت به‬ ‫چیزی بیاید و مردم را بخنداند‪ ،‬به نظر من او آدم بسیار خوب و باشرفی است‪.‬‬

‫برخی از اشعار‬ ‫‪ ‬افسانه زندگی‪:‬‬ ‫دردا که سخن پر از سیاهی است ‪ /‬افسانه زندگی‪ ،‬تباهی است‬ ‫‪22‬‬

‫اشک است هر آنچه آب دریاست ‪ /‬درد است هر آنچه فلس ماهی است‬ ‫قلبی که درون سینه میسوخت ‪ /‬خاکستر نور صبحگاهی است‬ ‫از حرف نمانده سایهای بیش ‪ /‬طوفان سخن‪ ،‬شکستهآهی است‬ ‫مرغی که هوای آسمان داشت ‪ /‬پر بسته‪ ،‬اسیر کورهراهی است‬ ‫وان ابر که بر قلل میآویخت ‪ /‬آویزه آویزه گوش ذرهکاهی است‬ ‫ای عمر‪ ،‬به درد ما بیندیش ‪ /‬کاین درد‪ ،‬سرود پادشاهی است‬

‫‪ ‬در نهایت جمله آغاز است عشق‪:‬‬ ‫هیچ میدانی ز درد ما هنوز؟ ‪ /‬از درون گرم و سرد من هنوز؟‬ ‫هیچ میدانی چه تنها ماندهام؟ ‪ /‬چون صدف در عمق دریا ماندهام؟‬ ‫هیچ میبینی زوال برگ را؟ ‪ /‬ابتدا و انتهای مرگ را؟‬ ‫هیچ میبینی نهاد و ریشه را؟ ‪ /‬یاد داری لذت اندیشه را؟ ‪…‬‬ ‫گوییا بشکسته بالم در سخن ‪ /‬شمع بیرنگ زوالم در بدن‬ ‫خستهام از باور و ناباوری ‪ /‬مینخواهم ارتفاع دیگری‬ ‫عمق تبدار زمینم آرزوست ‪ /‬یا شبی در مسلخ تاریک دوست‬ ‫سینهام پر بار و بارم از صداست ‪ /‬نیک اگر بینی‪ ،‬همه مقصد تو راست‬

‫‪23‬‬

‫رنگ تدبیر جهان من تویی ‪ /‬برگ سبز استخوان من تویی ‪…‬‬ ‫تو دگر چیزی به جز من نیستی ‪ /‬من تو هستم‪ ،‬تو به جز من کیستی؟ ‪…‬‬ ‫من جهان را در ته شب یافتم ‪ /‬از سیاهی آفتابی بافتم‬ ‫آفتاب من تویی در عمق شب ‪ /‬بس که تابیدی به من‪ ،‬مُردم ز تب ‪…‬‬ ‫چون صدا عشق است و پرواز است عشق ‪ /‬در نهایت جمله آغاز است عشق ‪…‬‬

‫‪ ‬زنان سرزمین من‪:‬‬

‫]اصل شعر به آلمانی سروده شده و متن زیر ترجمه آن توسط خود فریدون فرخزاد است[‬

‫وقتی که شب میآید و آواز زنجیرها میان گیسوان دخترکان شعلهور میشود‪ ،‬با زغال چشمهایشان‬ ‫تصویر کشتزارهای از یاد رفته را روی زمین پهناور کشورم نقاشی میکنند‪ .‬زنان ایرانی‪ ،‬پرندگانی‬ ‫که عطر نقرهای صبح و لطافت گلهای اطلسی را به یاد میآورند؛ پرندگانی که رنگ سکوت‬ ‫دارند و پیش از حرکت چشم‪ ،‬در مسیری دیگر اوج میگیرند‪ ،‬و همواره مهربانی یک دست میان‬ ‫پرهایشان خواب میبیند‪ .‬زنان ایرانی‪ ،‬پرندگانی که گلدستهها از ظرافت پروازشان فرو میریزند و‬ ‫گنبدها از تصور تصویرشان دوبرابر میشوند‪.‬‬

‫‪ ‬تصویر تو‬ ‫تا تو در من ساکنی‪ ،‬من چیستم؟ ‪ /‬من به جز شکلی از انسان نیستم ‪…‬‬ ‫من هوایم‪ ،‬من بخار شبنمم ‪ /‬من بهاری در ترازوی غمم‬ ‫من سبک ابری بدون ریشهام ‪ /‬من رها در وسعت اندیشهام ‪…‬‬ ‫آن من دیگر تویی در متن من ‪ /‬میشکافی ذره را در بطن من ‪…‬‬ ‫‪24‬‬

‫آه‪ ،‬من دیگر تو ام‪ ،‬تو شکل من ‪ /‬من کسی دیگر درون این بدن‬ ‫التهاب جسم و جان من تویی ‪ /‬من نه اینم‪ ،‬چون که آن من تویی‬

‫‪ ‬هستی‪:‬‬ ‫افسوس که از عشق به جز رنگ ندیدم ‪ /‬از دوست به جز خدعه و نیرنگ ندیدم‬ ‫در سینه تبدار شرابی که دمی داشت ‪ /‬چندان صفتی جز صفت سنگ ندیدم‬ ‫با چنگ به سازم زد و چون چنگ سخن گفت ‪ /‬از چنگ به جز الشه آهنگ ندیدم‬ ‫تقدیر چو از عشق به طوفان بال زد ‪ /‬در دایره غیر از غم آونگ ندیدم‬ ‫چون شد همه واالیی و بیداری مقصود ‪ /‬بر قبح زمان جامه فرهنگ ندیدم‬ ‫گفتند که از عمر به جز عشق نبینیم ‪ /‬جز درد از این هستی دلتنگ ندیدم‬

‫‪ ‬بعد از این‪:‬‬ ‫بعد از این عشق زبان دگری خواهد داشت ‪ /‬خلوت خانه مکان دگری خواهد داشت‬ ‫بعد از این‪ ،‬آن همه اندیشه که از ریشه گریخت ‪ /‬مرتع سبز و جهان دگری خواهد داشت‬ ‫بعد از این‪ ،‬آن گله گمشده در مطلع عشق ‪ /‬نای تبدار شبان دگری خواهد داشت‬ ‫بعد از این دست به دستی نرسد از سر قهر ‪ /‬مهربانی سیالن دگری خواهد داشت‬ ‫بعد از این ابر ز باران نکشد درد فراق ‪ /‬غرش رعد‪ ،‬توان دگری خواهد داشت‬

‫‪25‬‬

‫جویباری که به جز منزل مقصود ندید ‪ /‬چشمه آب روان دگری خواهد داشت‬

‫متن برخی از ترانهها‬ ‫‪ ‬آبشار‪:‬‬ ‫اگر همه قصهان‪ ،‬من یه حماسه هستم؛ یه قله زیر پامه‪ ،‬یه دریا توی دستم ‪ //‬زخم ستبر کوهم‪،‬‬ ‫بزرگم و عمیقم؛ زبون خشم آبم‪ ،‬نثار بیدریغم ‪ //‬آبشار انتهای رود قدیمیام من؛ یه قطره‬ ‫درشت گرم و صمیمیام من ‪ //‬همیشه سر به زیرم‪ ،‬اگرچه سربلندم؛ یه عاشقم که آسون‪ ،‬به هر‬ ‫چی دل میبندم ‪ //‬صدام پر از حماسهاس‪ ،‬اگر شنیدهباشی؛ غریو افتخاره‪ ،‬وقتی بخوای رها شی‬ ‫‪ //‬اگر شنیدهباشی‪ ،‬پر از سقوط لحظهام؛ مخمل آب چهرهام‪ ،‬زالله مثل زمزم ‪ //‬دلم خیلی‬ ‫بزرگه‪ ،‬من آبشار هستم؛ موندنی نیستم آری‪ ،‬که رهسپار هستم‪.‬‬

‫‪ ‬ای شرقی غمگین‪:‬‬

‫]شعر از ایرج جنتی عطایی[‬

‫ای شرقی غمگین‪ ،‬وقتی آفتاب تو رو دید ؛ تو شهر بارونی‪ ،‬بوی عطر تو پیچید ‪ //‬شب راهشو گم‬ ‫کرد‪ ،‬تو گیسوی تو گم شد؛ آفتاب آزادی‪ ،‬از تو چشم تو خندید ‪ //‬ای شرقی غمگین! تو مثل کوه‬ ‫نوری؛ نذار خورشیدمون بمیره ‪ //‬تو مثل روز پاکی‪ ،‬مثل دریا مغروری؛ نذار خاموشی جون بگیره‬ ‫‪ //‬ای شرقی غمگین‪ ،‬بازم خورشید در اومد؛ کبوتر آفتاب‪ ،‬روی بوم تو پر زد ‪ //‬بازار چشم تو‪ ،‬پر‬ ‫از بوی بهاره؛ بوی گل گندم‪ ،‬تو رو به یاد مییاره ‪ //‬ای شرقی غمگین! تو مثل کوه نوری؛ نذار‬ ‫خورشیدمون بمیره ‪ //‬تو مثل روز پاکی‪ ،‬مثل دریا مغروری؛ نذار خاموشی جون بگیره ‪ //‬ای شرقی‬ ‫غمگین‪ ،‬چه سخته بی تو مُردن؛ سخته به ناچاری‪ ،‬به دندون لب فشردن ‪ //‬سخته توی مرداب‪ ،‬گل‬ ‫تنهایی کاشتن؛ اما مجالی نیست‪ ،‬برای غصه خوردن ‪ //‬ای شرقی غمگین! تو مثل کوه نوری؛ نذار‬ ‫‪26‬‬

‫خورشیدمون بمیره ‪ //‬تو مثل روز پاکی‪ ،‬مثل دریا مغروری؛ نذار خاموشی جون بگیره ‪ //‬ای شرقی‬ ‫غمگین‪ ،‬زمستون پیش رومه؛ با من اگه باشی‪ ،‬گِل و بارون کدومه؟ ‪ //‬آواز دست ما‪ ،‬میپیچه تو‬ ‫زمستون؛ ترس از زمستون نیست‪ ،‬که آفتابش رو بومه ‪ //‬ای شرقی غمگین! تو مثل کوه نوری؛‬ ‫نذار خورشیدمون بمیره ‪ //‬تو مثل روز پاکی‪ ،‬مثل دریا مغروری؛ نذار خاموشی جون بگیره‪.‬‬

‫‪ ‬شب بود‪ ،‬بیابان بود‪:‬‬

‫]شعر از ناصر رستگارنژاد[‬

‫شب بود‪ ،‬بیابان بود‪ ،‬زمستان بود؛ بوران بود‪ ،‬سرمای فراوان بود ‪ //‬یارم‪ ،‬در آغوشم هراسان بود؛ از‬ ‫سردی افسرده و بیجان بود ‪ //‬در فکر آن سیمینبَر خوشگل‪ ،‬از فکر و جان خود بودم غافل؛‬ ‫میکوشیدم بهرش‪ ،‬از جان و دل؛ میبردمش با خود‪ ،‬سوی منزل ‪ //‬گیسویش‪ ،‬از باد و باران گشته‬ ‫آشفته؛ در هر تار مویش؛ گویی مرواریدی غلتان سُفته ‪ //‬طی شد راه دشوار‪ ،‬آخر بر من و یار‪ ،‬با‬ ‫بوسهای گرمی به او دادم؛ با لبهایی چون قند‪ ،‬بر رویم زد لبخند‪ ،‬برده همه غم و رنج از یادم‪.‬‬

‫‪ ‬سفر‪:‬‬ ‫سفر چهگونه دست من را از آن همه گرمی جدا کرد ؛ گویی صدایی از ته گور چون مرگ من‪،‬‬ ‫من را صدا کرد ‪ //‬من و ِترَن در هم خزیدیم‪ ،‬از تو دگر چیزی ندیدیم ؛ میان راه آهن شهر‪،‬‬ ‫چهگونه از هم دل بریدیم ‪ //‬از پشت دیواری پر از دود تو را میان خانه دیدم ؛ سبکتر از ابری‬ ‫سبکبال به سوی آغوشت دویدم ‪ //‬زمین از آغازش جدا شد‪ ،‬هوا پر از قهر صدا شد ؛ صدای اندوه‬ ‫درونم‪ ،‬چهگونه خالی از صدا شد ‪ //‬آیا در این لحظه ندیدی که من پر از احساس دردم ؛ میمردم‬ ‫از این غم که دیگر هرگز به خانه برنگردم ‪ //‬اکنون تو تنها مینشینی‪ ،‬تنها میان خاطراتت ؛ من‬ ‫میخزم چون سایهای دور‪ ،‬روی نگاه سرد و ماتت ‪ //‬حس میکنم چیزی نمانده جز فکر خانه در‬ ‫سر من ؛ با من یکی شو بعد از این راه‪ ،‬ای ابتدا و آخر من ‪ //‬سوت ترن آواز تلخی است کز‬ ‫‪27‬‬

‫ارتعاشش میشوم سست ؛ با آن چهگونه میتوان زیست‪ ،‬در آن چه چیزی میتوان جُست ‪ //‬روزی‬ ‫دوباره میشود باز‪ ،‬دروازههای بازوانم ؛ میگیرمت هرجا که باشم در بازوان ناتوانم ‪ //‬سوت ترن‬ ‫آواز تلخی است کز ارتعاشش میشوم سست ؛ با آن چهگونه میتوان زیست‪ ،‬در آن چه چیزی‬ ‫میتوان جُست‪.‬‬

‫‪ ‬یاد ایران بخیر‪:‬‬ ‫قلب من یادگار محبت شما‪ ،‬قلب من با نگاه شما چه آشنا ؛ دست من معدن مهربانی است و عشق‪،‬‬ ‫میخک نقرهای یادگار لحظهها ‪ //‬یاد ایران بخیر‪ ،‬یاد ایران بخیر‪ ،‬یاد ایران بخیر‪ ،‬خاک پر صالبتم ؛‬ ‫درد من بیکسی است‪ ،‬خاک ایران که نیست‪ ،‬ذرهای بیثمر در نهایتم‪ ،‬در نهایتم ‪ //‬من اگر‬ ‫خستهام خالی از سیاهیام ‪ ،‬ور زبان بستهام در پی رهاییام ؛ قصههایم پر از روزگار کودکی است‪،‬‬ ‫تشنه وصل و بیگانه با جداییام ‪ //‬یاد ایران بخیر‪ ،‬یاد ایران بخیر‪ ،‬یاد ایران بخیر‪ ،‬خاک پر صالبتم‬ ‫؛ درد من بیکسی است‪ ،‬خاک ایران که نیست‪ ،‬ذرهای بیثمر در نهایتم‪ ،‬در نهایتم ‪ //‬با من ای‬ ‫هموطن سخن مرا بگوی‪ ،‬در دل هر سخن هدف مرا بجوی ؛ حرف ما را ببر به سراسر جهان‪ ،‬ما که‬ ‫جان میدهیم به بهای آبروی ‪ //‬یاد ایران بخیر‪ ،‬یاد ایران بخیر‪ ،‬یاد ایران بخیر‪ ،‬خاک پر صالبتم ؛‬ ‫درد من بیکسی است‪ ،‬خاک ایران که نیست‪ ،‬ذرهای بیثمر در نهایتم‪ ،‬در نهایتم ‪ //‬گر به من‬ ‫بنگری به ستاره میرسی‪ ،‬من همان میخکم که شکستهام بسی ؛ چون زمین مانده در حسرت نهال‬ ‫تو‪ ،‬دست من را بگیر رهسپار خانه شو ‪ //‬یاد ایران بخیر‪ ،‬یاد ایران بخیر‪ ،‬یاد ایران بخیر‪ ،‬خاک پر‬ ‫صالبتم ؛ درد من بیکسی است‪ ،‬خاک ایران که نیست‪ ،‬ذرهای بیثمر در نهایتم‪ ،‬در نهایتم ‪//‬‬ ‫صحبت من هنوز از زمان روشنی است‪ ،‬از زمانی که در ذهن خانه ماندنی است ؛ ما در این رهگذر‬ ‫رهرو شبانهایم‪ ،‬لیک از اینجا به بعد رهسپار خانهایم ‪ //‬یاد ایران بخیر‪ ،‬یاد ایران بخیر‪ ،‬یاد ایران‬

‫‪28‬‬

‫بخیر‪ ،‬خاک پر صالبتم ؛ درد من بیکسی است‪ ،‬خاک ایران که نیست‪ ،‬ذرهای بیثمر در نهایتم‪ ،‬در‬ ‫نهایتم‪.‬‬

‫‪ ‬انتظار‪:‬‬ ‫هرگز‪ ،‬سکوت من‪ ،‬عالمت انتحارم نیست ‪ /‬قلبم‪ ،‬اگر شکست‪ ،‬لحظه مرگ کارم نیست ‪ //‬ایران‪،‬‬ ‫همیشه هست‪ ،‬هرکجا که سالمی هست ‪ /‬در عمق آن سالم‪ ،‬از شرافت پیامی هست!‬ ‫آنها‪ ،‬که آمدند‪ ،‬تبار ایران را کشتند ‪ /‬ما را‪ ،‬به جرم عشق‪ ،‬به خون ایران آغشتند ‪ //‬فریاد ما‬ ‫شکست‪ ،‬در گلوی هزاران مَرد ‪ /‬از میهنم‪ ،‬چه مانده اکنون‪ ،‬جز سکوت سیاه درد؟‬ ‫امّا‪ ،‬اگر‪ ،‬پرچم شیر و خورشیدمان ‪ /‬تکه پاره شد‪ ،‬مثل ذرات امّیدمان ‪ //‬چون که زندهایم‪ ،‬به خاطر‬ ‫شرافت انسان ‪ /‬خیزیم‪ ،‬همه ز جای‪ ،‬به نام تاریخ ایران!‬ ‫هرگز‪ ،‬گَمان مکن‪ ،‬که در وطن تنها هستی ‪ /‬من در کنار تو‪ ،‬و تو میان ما هستی ‪ //‬ایران‪ ،‬همیشه‬ ‫هست‪ ،‬هرکجا که سالمی هست ‪ /‬در عمق آن سالم‪ ،‬از شرافت پیامی هست!‬ ‫اکنون‪ ،‬زمان ماست‪ ،‬زمان کاوههای آهنگر ‪ /‬در جنگ‪ ،‬علیه ظلم‪ ،‬علیه ضحاکی دیگر ‪ //‬شیریم و‬ ‫در قفس‪ ،‬برای ایران میجنگیم ‪ /‬ایران‪ ،‬از آن ماست‪ ،‬که ما به ایران پابندیم!‬ ‫امّا‪ ،‬اگر‪ ،‬پرچم شیر و خورشیدمان ‪ /‬تکه پاره شد‪ ،‬مثل ذرات امّیدمان ‪ //‬چون که زندهایم‪ ،‬به خاطر‬ ‫شرافت انسان ‪ /‬خیزیم‪ ،‬همه ز جای‪ ،‬به نام تاریخ ایران!‬

‫‪ ‬آوازهخوان‪:‬‬

‫‪29‬‬

‫اکنون دوباره این جا منم‪ ،‬با یک بغل ترانه ؛ آوازهخوان عاشق منم‪ ،‬با حرف عاشقانه ؛ آواز من در‬ ‫گوش تو‪ ،‬آواز درد خانه ‪ //‬با هم‪ ،‬با هم‪ ،‬همدرد و آشناییم ؛ غربت‪ ،‬هیچ است‪ ،‬وقتی که‬ ‫یکصداییم ‪ //‬هر چه که بود‪ ،‬از خوب و بد‪ ،‬رفتهاست و پیش ما نیست ؛ خورشید و نور‪ ،‬در دست‬ ‫ماست‪ ،‬در دست آشناییست ؛ بیگانگی‪ ،‬دلمردگی‪ ،‬راه و طریق ما نیست ‪ //‬با هم‪ ،‬با هم‪ ،‬همدرد و‬ ‫آشناییم ؛ غربت‪ ،‬هیچ است‪ ،‬وقتی که یکصداییم ‪ //‬آمدم‪ ،‬که آواز نو‪ ،‬به گوش ترانه بسپارم ؛‬ ‫آمدم‪ ،‬که در ذهن آب‪ ،‬گل روشنایی بکارم ‪ //‬دانههای امید و عشق‪ ،‬به دلهای خسته بسپاریم ؛ در‬ ‫سکوت غربت کنون‪ ،‬غریو طلوع آبشاریم ‪ //‬با هم‪ ،‬با هم‪ ،‬همدرد و آشناییم ؛ غربت‪ ،‬هیچ است‪،‬‬ ‫وقتی که یکصداییم‪.‬‬

‫‪ ‬همرزمانم‪:‬‬ ‫همرزمانم‪ ،‬هم رزمانم‪ ،‬انسان بودند و آزاده ؛ مردان و زنانی با غیرت و ساده ؛ در طغیان وطن خود را‬ ‫جال داده ؛ همرزمانم‪ ،‬همرزمانم ‪ //‬کفنهاشان پرچم سهرنگ ایران ؛ در ذهنشان نه چیزی جز عهد‬ ‫و پیمان ؛ پیمانی که آنها را میبُرد به میدان ؛ همرزمانم‪ ،‬همرزمانم ‪ //‬آنها لبریز از عشق وطن‬ ‫بودند ؛ دور از وسوسههای روح و تن بودند ؛ سرسبزی صداقت سخن بودند ؛ همرزمانم‪ ،‬همرزمانم‬ ‫‪ //‬همرزمان قهرمانان شرف بودند ؛ تمام عمر دنبال یک هدف بودند ؛ تا درهای آزادگی را‬ ‫گشودند ؛ همرزمانم‪ ،‬همرزمانم ‪ //‬همرزمانم چون قطرات باران بودند ؛ پاک و صادق و همرزم‬ ‫یاران بودند ؛ شیر و خورشید پرچم ایران بودند ؛ همرزمانم‪ ،‬همرزمانم ‪ //‬آنها در میدان شهادت‬ ‫غلتیدند ؛ هستیهای جهان را درنوردیدند ؛ تا به شرافت انسانی رسیدند ؛ همرزمانم‪ ،‬همرزمانم ‪//‬‬ ‫برای ماندن ما رفتند و مُردند ؛ میان بازوانمان جان سپردند ؛ تا ذرات وطن را به ما سپردند ؛‬ ‫همرزمانم‪ ،‬همرزمانم ‪ //‬کودکانی که فردا دنیا میآیند ؛ داستان همرزمانم را میدانند ؛ روی‬ ‫خورشید نامشان را میخوانند ؛ همرزمانم‪ ،‬همرزمانم ‪ //‬کجا هستند امروز آن زنان و مردان ؛ که هستی ما هست از قیام آنان ؛ قلبشان میتپد 

در پرچم ایران ؛ همرزمانم‪ ،‬همرزمانم ‪ //‬زمانی باز‬ ‫میآییم گرد هم ؛ سخن میگوییم از همرزممان با هم ؛ مینویسیم 

ـدر تاریخ‪ ،‬روی غم ؛ همرزمانم‪،‬‬ ‫همرزمانم ‪ //‬هزاران بهار و تابستان میآید ؛ هزاران بار بر تو باران میبارد ؛ مردم دوباره عشق را‬ ‫ت همرزمانم‪.‬‬ ‫دوست میدارند ؛ با هم ِ

همرزمانم‪.‬‬ ‫دوست میدارند ؛ با هم ِ‬

‫‪ ‬افسانه هستی‪:‬‬ ‫گذشت افسانه این عمر کوتاه؛ نشد کس از دل تنگ من آگاه ‪ //‬تو را همراه میدانستم‬ ‫افسوس؛ تو هم بودی رفیق نیمه راه ‪ //‬تا دیار نیستی راهی نمانده ؛ در سرای سینه جز آهی‬ ‫نمانده؛ حاصلی از عمر کوتاهی نمانده ‪ //‬به دریای طوفانی زندگانی؛ شکسته چرا زورق مهربانی‬ ‫‪ //‬در این شهر سر تا به دامن خموشی؛ بیا مُردم از رنج بیهمزبانی ‪ //‬خدایا فراموشیام ده؛ لب‬ ‫بسته‪ ،‬خاموشیام ده ‪ //‬چه حاصل ز هشیاری دل؛ تو مستی‪ ،‬تو مدهوشیام ده ‪ //‬چه میشد خدایا‬ ‫که از من؛ کسی این محبت بگیرد ‪ //‬دل با همه مهربانم؛ در این سینه روزی بمیرد ‪ //‬خدایا‬ ‫فراموشیام ده؛ لب بسته خاموشیام ده ‪ //‬چه حاصل ز هشیاری دل؛ تو مستی‪ ،‬تو مدهوشیام ده‪.‬‬

‫‪ ‬درو وا نمیکنم‪:‬‬ ‫اگه ماه از آسمون پایین بیاد دربزنه‪ ،‬اگه مرغ بخت و اقبال رو سرم پر بزنه؛ اگه رعد آسمون داد‬ ‫بزنه‪ ،‬تو سرم هزار تا فریاد بزنه؛ چون تو مهمون منی‪ ،‬درو وا نمیکنم؛ مونس جون منی‪ ،‬درو وا‬ ‫نمیکنم؛ درو وا نمیکنم‪ ،‬نه‪ ،‬درو وا نمیکنم ‪ //‬اگه بر بال هما تخت سلیمون بذارن‪ ،‬پریا هدیه‬ ‫برام تاج جواهر بیارن؛ ستارهها زمین بیان در بزنن‪ ،‬شب تا سحر صد بار به من سر بزنن؛ چون تو‬ ‫مهمون منی‪ ،‬درو وا نمیکنم؛ مونس جون منی‪ ،‬درو وا نمیکنم؛ درو وا نمیکنم‪ ،‬نه‪ ،‬درو وا‬ ‫نمیکنم ‪ //‬اگه از قصر بلند آسمون‪ ،‬اگه از بهشت عشق پریون؛ کنیزای مو طالیی سحر‪ ،‬بیارن‬

 ‫‪

‫هزارتا مژده و خبر؛ ستارهها پایین بیان در بزنن‪ ،‬شب تا سحر صد بار به من سر بزنن؛ چون تو‬ ‫مهمون منی‪ ،‬درو وا نمیکنم؛ مونس جون منی‪ ،‬درو وا نمیکنم؛ درو وا نمیکنم‪ ،‬نه‪ ،‬درو وا‬ ‫نمیکنم‪.‬‬

‫‪ ‬آشیانه‪:‬‬ ‫تا از آشیانه‪ ،‬سویت پر بگیرم؛ از بندم رها ساز‪ ،‬تا از غم نمیرم ‪ //‬این آواز غمهاست‪ ،‬بر روی لب‬ ‫من؛ یا آوازی تنها است‪ ،‬همگام شب من ‪ //‬به تمنای سخن تو‪ ،‬سوی تو میآیم به رهت باز؛ این‬ ‫چه سخن باشد‪ ،‬که شکوفد در دل هر آواز ‪ //‬بومبابا بومبام‪ ،‬بَدی بَبه بومبام‪ ،‬بدی ببه بومبام‪ ،‬بدی‬ ‫بیَده بوبابام؛ بومبابا بومبام‪ ،‬بدی ببه بومبام‪ ،‬بدی ببه بومبام‪ ،‬بام بام بام!‬

#فروغ فرخزاد #فریدون_فرخزاد #Taizzمعرفیکننده 

‫] #شعر_معاصر #موسیقی #شعراء #فارسی_وان #شعر_غزل #عاشقانه #بواريك #ایران #الرياض #نوروز #شعر_نو #جم #باروكة #عشق #شاعر #farsi1 #السعودية #فارسی1یادت_بخیر #خواطر #فیلم #سریال_ترکی #شعر_شعبي #

صفحات مرتبط:

• baran24-7.com
• صبح جادویی
• نامه به یکصد سالگی خودم
• مناظره در فیس بوک در مورد آیین بهائی
• از ختمیّت خاتم مقام این یوم ظاهر ومشهود “(منتخباتی از آثار حضرت بهاءالله ص۴۷)

+ فریدون فرخزاد

+ آهنگ فریدون فرخزاد

+ فروغ فرخزاد

+ فروغ فرخزاد اشعار

+ سپیده دم

+ اهنگ سپیده

+ آهنگ سپیده

+ سپیده رشنو

+ مانی و سپیده

+ سپیده cheshmat

ویدیوهای مشابه

• آموزش آکاردئون در نخشبی آکادمی | اجرای آهنگ شب بود بیابان بود از فریدون فرخزاد
• کلیپ آهنگ دل زارم از فریدون فرخزاد
• معنای روشنفکر از نظر فروغ فرخزاد
• فیلم نوشته شعری از فروغ فرخزاد
• گلچینی از اشعار ناب فروغ فرخزاد/انتشارات حوزه مشق۰۹۳۹۳۳۵۳۰۰۹
• گلچینی از اشعار ناب فروغ فرخزاد/انتشارات حوزه مشق
• فروغ فرخزاد
• نشست رونمایی از کتاب درباره فروغ فرخزاد
• گفت‌وگو با پوران دربارۀ فروغ فرخزاد و دیگران

• ویدیوهای مشابه
• آموزش آکاردئون در نخشبی آکادمی | اجرای آهنگ شب بود بیابان بود از فریدون فرخزاد
• کلیپ آهنگ دل زارم از فریدون فرخزاد
• معنای روشنفکر از نظر فروغ فرخزاد
• فیلم نوشته شعری از فروغ فرخزاد
• گلچینی از اشعار ناب فروغ فرخزاد/انتشارات حوزه مشق۰۹۳۹۳۳۵۳۰۰۹
• گلچینی از اشعار ناب فروغ فرخزاد/انتشارات حوزه مشق
• فروغ فرخزاد
• نشست رونمایی از کتاب درباره فروغ فرخزاد
• گفت‌وگو با پوران دربارۀ فروغ فرخزاد و دیگران
• مراسم تشیع جانباز شهید سردار حاج فریدون غلامی ۱۹ بهمن ۱۴۰۱ شهر منتظران دزفول
• اهنگ المان از امیر فریدون خردمهر
• اهنگ شاد از امیر فریدون خردمهر
• شهید فریدون محمدی
• فریدون مشیری شاعر سرشناس ایرانی/ نشر حوزه مشق_۰۹۳۹۳۳۵۳۰۰۹
• اهنگ هر دو تامون از امیر فریدون خردمهر
• در حاشیه دیدار حسن فریدون با اهالی فجازی
• الو سلام فریدون….
• برنج طارم محلی فریدون کنار
• اهنگ هموسو که ایبردنت از امیر فریدون خردمهر
• اهنگ دالو از امیر فریدون خردمهر
• ایران پاینده. خواننده: فریدون بیگدلی.ویژه
• طنز ساکورا (آقا فریدون و خانومش)
• ببینید؛ آوازخوانی امید و رویا در فریدون‌کنار
• پیست فریدون شهراصفهان(کپ مهم)

تجربیات خودم را از دردی که از دیالیز میکشم می گویم

گزارش ایرنا، بیماران دیالیزی جزو بیماران خاص محسوب می شوند كه بخش عمده ای از خدمات از جمله استفاده از دستگاه های تصفیه خون كه از مراكز درمانی دولتی دریافت می كنند، برای آن ها رایگان است.
این بیماران حداقل هفته ای 2 یا سه جلسه چهار ساعته باید از دستگاه های دیالیز بیمارستانی استفاده نمایند؛ هزینه این رفت و آمدها و زمانی كه برای آن اختصاص می دهند باعث می شود نتوانند شغل مناسبی داشته باشند و یا به تحصیل بپردازند.
این بیماران علاوه بر تحمل دردها و سختی های این بیماری، از هزینه های سرسام آور برخی آزمایش ها و سونوگرافی ها گلایه دارند، به طوری كه این هزینه ها مانع جدی برای پیگیری عمل پیوند می باشد.
تورم اطراف چشم ها، درد در قسمت پهلوها و زیر دنده ها، بالا بودن فشار خون و تكرر ادرار به خصوص در شب از نشانه های بیماری كلیه است؛ البته ارثی بودن این بیماری نقش مهمی در ابتلای افراد دارد.
بیشتر بیماران كلیوی به علت ناآشنایی با علائم و نشانه های بیماری كلیه و عدم درمان به موقع، متحمل رنج و به وجود آمدن عوارض روانی و اجتماعی می شوند، در حالی كه كنترل به موقع فشار خون، متعادل نگه داشتن وزن بدن، پرهیز از خوردن غذاهای مانده، پرچرب و پرنمك و خودداری كردن از مصرف هرگونه دارو بدون تجویز پزشك، باعث جلوگیری و پیشگیری از بیماری كلیه می شود.
یك هزار بیمار دیالیزی در حدود 140 تخت دیالیز در بیمارستان های شهید بهشتی، كامكار، گلپایگانی، ولیعصر(عج)، علی بن ابیطالب(ع) و سه درمانگاه در سطح شهر قم تحت درمان قرار دارند.
خبرنگار ایرنا به سراغ بیماران دیالیزی كه چهره بیشتر آن ها رنگ پریده و ضعیف است، در بیمارستان كامكار عرب نیا قم رفته و به پای درد و دل آن ها نشسته است.
یكی از بیماران دیالیزی كه جوانی حدود 30 ساله و لاغر اندام است، گفت: 21 سال است كه درگیر بیماری نارسایی كلیه هستم و از سال 75 به مدت پنج سال شروع به مصرف دارو كردم، 2 سال دیالیز شدم، سپس پیوند كلیه انجام دادم كه پس از سه سال بدنم كلیه را پس زد.
وی نام خود را مجتبی خوش لهجه معرفی كرد و افزود: پنج سال دیالیز صفاقی شدم كه بدنم جواب نداد و 6 سال است كه دیالیز خونی می شوم.
وی با بیان این كه بیماری من ارثی است، ادامه داد: در سال 75 با انجام آزمایش مشخص شد كه كلیه هایم پروتئین دفع می كند و مصرف داروها فقط سرعت پیشرفت بیماری را كاهش می داد.
وی گفت: در حال حاضر هفته ای سه جلسه برای دیالیز به بیمارستان مراجعه می كنم و هر جلسه چهار ساعت طول می كشد.
وی اضافه كرد: بیماری كه برای دیالیز مراجعه می كند، قبل از انجام دیالیز به دلیل سمومی كه در بدن دارد و پس از دیالیز نیز به دلیل گرفتگی عضلات، افت فشار خون و قند درگیر مشكلات است و كاری نمی تواند انجام دهد.
وی افزود: یك بیمار دیالیزی هشت ساعت پس از دیالیز می تواند از 12 تا 24 ساعت وضعیت جسمی خوبی داشته باشد و پس از آن دوباره فرآیند اضافه شدن سموم آغاز می شود و شرایط جسمی خوبی نمی تواند داشته باشد.
وی با بیان این كه شركت های دولتی و خصوصی حاضر به سرمایه گذاری روی فرد دیالیزی نیستند، ادامه داد: در حال حاضر در مغازه كامپیوتری مشغول هستم و نمی شود به عنوان منبع درآمد به آن نگاه كرد.
وی با اشاره به هزینه های بالای درمان، گفت: انجام دیالیز رایگان است، ولی داروهایی كه برای پیوند باید مصرف و یا آزمایش هایی كه باید انجام شود بیمه قبول نمی كند و هزینه های بالایی دارد.
وی همچنین بیان كرد: جواب آزمایش های ماهانه ای كه در مراكز بیمارستانی انجام می شود و بر اساس آن پزشك دارو تجویز می كند، با آزمایش های بیرون متفاوت است كه باید چاره ای برای این مساله اندیشیده شود.

** بیمار دیگری كه كمتر از 25 سال به نظر می رسد نیز گفت: از كودكی رفلاكس ادرار داشتم، ولی متوجه بیماری نشده بودیم تا زمانی كه هشت ساله بودم كه آزمایش ها مشخص كرد نارسایی كلیه دارم.
وی كه نخواست نامش در گزارش عنوان شود، با بیان این كه 15 سال است هفته ای سه جلسه در بیمارستان دیالیز می شوم، افزود: تاكنون 2 بار برای پیوند اقدام كرده ام كه بار اول كلیه پس از پنج سال از بدنم پس زده شد و بار دوم نیز حین عمل جراحی بدنم كلیه را پس زد.
وی كه از بخش قنوات به شهر قم می آید، اضافه كرد: قیمت برخی داروها گران است و ماهانه برای هزینه دارو و رفت و آمد پنج تا 6 میلیون ریال هزینه می كنم.
این بیمار دیالیزی ادامه داد: با هزینه هایی كه آزمایش ها و سونوگرافی های مربوط به پیوند دارد، دیگر نمی توان به پیوند فكر كرد و باید با این وضعیت به زندگی ادامه داد.
وی افزود: گرفتن كلیه از شخص زنده كه هزینه زیادی دارد و از توان ما خارج است، حتی اگر در لیست گرفتن پیوند از جسد هم باشم باز هم هزینه ها سرسام آور است.
وی همچنین با اشاره به این كه هیچ نهادی به بیماران كلیوی كمك نمی كند، گفت: نهایت كاری كه انجمن حمایت از بیماران كلیوی می كند این است كه هر چند ماه یك سبد كالا كه شامل 2 یا سه قلم كالا مثل برنج و روغن باشد به این بیماران هدیه می دهد كه این كمك ها از مشكلات دیالیزی ها چیزی كم نمی كند

** بیمار دیگری با بیان این كه 57 ساله هستم و 15 سال است كه دیالیز می شوم، گفت: بیماری خاصی نداشتم و كلیه هایم را بر اثر تجویز اشتباه دارو توسط پزشك از دست دادم.
مهری افشاری افزود: حدود سه سال بود كه دیالیز می شدم كه عمل پیوند انجام دادم و هشت سال كلیه در بدنم كار كرد، ولی بر اثر سهل انگاری و مصرف نكردن دارو كلیه را از دست دادم.
وی با بیان این كه هم اكنون نیز چهار سال است كه دیالیز می شوم، ادامه داد: برخی داروهای دیالیز بسیار گران است و برخی دیگر كه قبلا رایگان بود الان دیگر بیمه قبول نمی كند، به طوری كه گاهی برای یك ماه باید 12 میلیون ریال هزینه دارو پرداخت كرد.
وی با اشاره به این كه هفته ای سه جلسه دیالیز می شوم، افزود: از بعدازظهر روز چهارشنبه تا صبح روز شنبه به دلیل این كه فاصله دیالیز شدن یك روز طولانی تر می شود، بسیار سخت می گذرد و وضعیت جسمی خوبی در این روزها ندارم.
افشاری خاطرنشان كرد: بیمار دیالیزی برای سفرهای خارج از شهر باید نامه ای از بیمارستان داشته باشد تا در بیمارستان های شهر مقصد وی را بپذیرند.
وی افزود: اگر بیمارستان خارج از ایران مثل عراق باشد، بیمار باید هزینه ای حدود هفت میلیون و 500 هزار ریال برای هر جلسه دیالیز پرداخت نماید.

** مسئول فنی بخش دیالیز بیمارستان كامكار عرب نیا قم با بیان این كه شیوع بیماری كلیوی رو به افزایش است، گفت: فراگیر شدن بیماری دیابت به دلیل سبك زندگی، تغذیه و كم شدن فعالیت و همچنین فشار خون 2 علت مهم نارسایی كلیه است.
حسین ثقفی افزود: از سوی دیگر امید به زندگی افزایش یافته، سن مردم بالاتر رفته كه عامل مهمی برای بروز نارسایی كلیوی در نتیجه بیماری های قلبی، فشار خون و قند شده است.
وی گفت: اگر شرایط اجتماعی و اقتصادی بیمار خوب باشد و مكان مناسبی در منزل برای درمان داشته باشد به بیماران توصیه می شود دیالیز صفاقی انجام دهند و اگر به مرحله ای برسد كه كفایت نكند، باید برای دیالیز خونی به بیمارستان مراجعه نمایند.
وی افزود: از آنجایی كه بیمار دیالیز صفاقی باید روزانه تحت پرستاری یك فرد باشد، بیماران معمولا چنین شرایطی ندارند و از دیالیز صفاقی استقبال نمی كنند.
ثقفی اضافه كرد: همودیالیز توسط دستگاه هایی در بیمارستان و دیالیز صفاقی نیز توسط دستگاه كوچكی كه روی شكم نصب می شود، انجام می شود.
وی با بیان این كه تمام روش های تشخیصی و پیشگیری از بیماری های كلیوی در قم قابل انجام است، ادامه داد: نمونه هایی كه از بیماران دیالیزی گرفته می شود برای اطمینان بیشتر از نتیجه به پاتولوژی در تهران ارسال می شود و به زودی بخش نمونه برداری كلیه نیز در بیمارستان شهید بهشتی راه اندازی می شود.
وی گفت: تعداد تخت دیالیز در قم جوابگوی بیماران است، ولی برخی روزها كه تعداد مراجعه بیشتر از ظرفیت می شود، با كمبود تخت مواجه می شویم كه برای حل این مشكل مجوز راه اندازی تخت دیالیز در مراكز درمانی بخش خصوصی نیز داده شده است.
وی با بیان این كه بیماران متقاضی پیوند كلیه باید به مراكز درمانی تهرن مراجعه نمایند، تصریح كرد: بخش پیوند سال هاست در برنامه بخش درمان استان قم قرار دارد ولی به دلیل پیچیدگی ها و برنامه های جدید به حاشیه رفته و در حد شعار باقی مانده است.
ثقفی ادامه داد: برای راه اندازی بخش پیوند، بیمارستان كامكار مدنظر است كه بخشی از امكانات را نیز دارد و شرایط بیمارستان های شهید بهشتی و فرقانی نیز در حال بررسی است.
وی گفت: بیمارانی كه باید به صورت دائم دیالیز شوند در صورتی كه شرایط جسمی آن ها اجازه دهد بهتر است برای كاهش هزینه ها و افزایش كیفیت زندگی پیوند كلیه شوند.
وی افزود: بیماران دیالیزی كه دچار بیماری های حاد قلبی، سرطان و یا بیماری پیشرفته كبدی و در سنین بالا هستند، نمی توانند پیوند كلیه شوند.
مسئول فنی بخش دیالیز بیمارستان كامكار عرب نیا قم اضافه كرد: به طور معمول بیماران دیالیزی سه جلسه چهار ساعته در هفته را باید دیالیز شوند و بسته به كاركرد كلیه برخی بیماران هفته ای یك و برخی دیگر پنج جلسه در هفته دیالیز می شوند.
وی بیان كرد: استفاده از دستگاه های دیالیز در بیمارستان كاملا رایگان است و برخی داروهای بیماران نیز تحت پوشش كامل بیمه قرار دارد، ولی برخی داروها با وجود این كه گران می باشد تحت پوشش بیمه نیز نیست.
وی با بیان این كه بیماری كلیه مثل برخی بیماری ها بدون علامت خاصی بروز می كند، گفت: در برخی موارد، پزشك با انجام آزمایش هایی متوجه می شود، 2 كلیه بیمار نیز از كار افتاده است و توانایی دفع سموم و مایعات اضافه بدن را ندارد.
وی اضافه كرد: به همین دلیل افرادی كه بیماری هایی دیابت، فشار خون، سنگ كلیه، كیست كلیه و عفونت های مكرر می گیرند و یا بیماری های قلبی، سرطانی و كبدی دارند، در معرض خطر هستند.
ثقفی افزود: كم یا زیاد شدن دفعات یا حجم ادرار، وجود خون در ادرار، تورم دور چشم و دردهایی در پهلو ممكن است نشانه ای از بیماری های كلیوی باشد كه باید بررسی شود.

• baran24-7.com
• صبح جادویی
• نامه به یکصد سالگی خودم
• مناظره در فیس بوک در مورد آیین بهائی
• از ختمیّت خاتم مقام این یوم ظاهر ومشهود “(منتخباتی از آثار حضرت بهاءالله ص۴۷)

** سرپرستار بخش دیالیز بیمارستان كامكار نیز به خبرنگار ایرنا گفت: این بخش با 50 تخت در سه شیفت به 290 بیماران دیالیزی خدمات رسانی می كند.
فریدون مشهدی با بیان این كه همچنین 46 بیمار دیالیز صفاقی نیز تحت پوشش بخش دیالیز صفاقی بیمارستان هستند، افزود: 95 درصد بیماران همودیالیزی هفته ای سه جلسه به بیمارستان مراجعه می نمایند و بیماران دیالیزی صفاقی نیز یك جلسه در ماه تحت مداوا قرار می گیرند.
وی اضافه كرد: بیمارانی كه به این بخش مراجعه می نمایند، به جز مشكلات رفت و آمد و از كارفتادگی از هزینه سنگین داروها گلایه می كنند.
وی ادامه داد: داروهای اصلی بیماران كلیوی رایگان است، ولی برای سایر داروها باید هزینه پرداخت نمایند.
مشهدی با اشاره به مشكلات كمبود كلیه های اهدایی، گفت: در حال حاضر جراحان نیز به دلیل كم شدن هزینه های جامعه ترجیح می دهند پیوند از جسد صورت گیرد، زیرا احتمال دارد پیوند به دلایلی پس زده شود.
وی اضافه كرد: اگر كلیه از بدن فرد زنده گرفته شده باشد، ممكن است وضعیت كلیه باقی مانده به دلایلی از جمله عفونت، دیابت و فشار خون نامساعد شود و یك ییمار نیز به فهرست بیماران كلیوی اضافه شود.

** یكی از پرستاران بخش دیالیز بیمارستان كامكار نیز گفت: 90 درصد بیمارانی كه به این مركز درمانی مراجعه می نمایند ساكن شهر قم و تعدادی نیز از شهرها و روستاهای اطراف قم هستند.
معصومه مقدسی با بیان این كه بیماری دیالیزی بسیار پرهزینه است، افزود: برخی بیماران به دلیل این كه سال های متمادی درگیر بیماری و هزینه های وابسته به آن هستند از نظر مالی وضعیت خوبی ندارند و حتی در تامین هزینه های رفت و آمد نیز در سختی می باشند.
وی اضافه كرد: انجمن حمایت از بیماران دیالیزی قم فعال است، ولی حمایت این انجمن در حدی است كه می تواند هر چند ماه یك بار مقداری خواروبار به بیماران بدهد.
وی ادامه داد: بیشتر بیماران دیالیزی به دلیل از دست دادن كلسیم، دچار ناتوانی جسمی و ضایعات استخوانی می شوند و در برخی موارد ممكن است با ضربه كوچك قطع نخاع شوند و یا استخوان هایشان شكسته شود.
مقدسی افزود: برخی به بیماران به دلیل ناتوانی در راه رفتن با آمبولانس به بیمارستان مراجعه می نمایند كه هزینه هر سرویس 2 میلیون ریال می شود و باعث می شود تعدادی از این افراد برای كاهش هزینه ها جلسه هایی از دیالیز را حذف كنند.
وی گفت: افرادی كه بین اعضای خانواده بیمار دیالیزی دارند به ویژه افرادی كه دچار فشار خون و دیابت هستند، باید هر 6 ماه یك بار آزمایش های تشخیصی و سونوگرافی كامل از كلیه ها انجام دهند.
/2085/ 1175 گزارش از: سمیه حیدری ** انتشار: رضا علیمحمدی

اخبار مرتبط

• درد و رنجی فراتر از دیالیز
• تشخیص آسیب حاد کلیوی در چند دقیقه

دسترسی سریع

• درباره ایرنا
• تماس با ایرنا
• آرشیو ایرنا
• سؤالات متداول
• راهنمای RSS
• روابط عمومی ایرنا
• شناسنامه خدمت ایرنا
• شفاف سازی
• مشارکت مردمی
• میز خدمت
• دریافت خبرنامه ایمیلی
• خدمات خبری ایرنا

عناوین کل اخبار

• سرخط اخبار برگزیده
• عناوین کل سایت‌های ایرنا
• عناوین اخبار استانی
• عناوین اخبار خارجی
• عناوین دفتر پژوهش‌
• عناوین چندرسانه‌ای

صفحات ویژه

• افکارسنجی و نظرسنجی آنلاین
• سردار دل‌ها
• جام جهانی ۲۰۲۲
• پرسش از خبر
• اینفوگرافیک
• جداول و نتایج لیگ‌ها
• حسینیه محرم
• دفاع مقدس

خانواده ایرنا

• ایرناپلاس
• ایرنازندگی
• مدرسه خبر
• روزنامه ایران
• ایران آنلاین
• روزنامه الوفاق
• روزنامه ایران‌دیلی
• ایران ورزشی آنلاین
• ایران سپید

سایر زبان‌ها

• 中文
• English
• العربیة
• Türkçe
• Español
• Pусский
• اردو
• Français
• Deutsch

نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است

طراحی و تولید: نستوه